piątek, 1 czerwca 2018

Obozy jenieckie w II RP ..Piekło za drutami – Pokłosie Katynia..Oby nigdy więcej.Tucholi, Strzałkowa,Wadowic . czy Katynia..


OPIS ZBRODNI NA JENCACH ROSYJSKICH –KATYŃ JEST POKŁOSIEM>>
Prawne regulacje, przyjęte przez cywilizowany świat w sprawie prowadzenia wojny i przetrzymywania jeńców, głosiły m.in., że winni oni być zawsze traktowani w sposób humanitarny, chronieni przed gwałtem, obrazą, że mają prawo do poszanowania swej osoby...... tego domagają się Polacy od Rosjan dotyczy 1939 roku .................Określały szczegółowo warunki Przeczytałem kilka prac na temat -.AGRESJA SOWIECKA 17 WRZEŚNIA 1939 ROKU Jeńcy Września 1939 rok w NIEWOLI SOWIECKIEJ ..To w porównaniu  opisem Piekło Polskich obozach Jenieckich była to  sielanka...

W Centralnym Archiwum Wojskowym zachowały się z tego okresu szczególnie dramatyczne listy gen. Zdzisława Ordyńskiego–Juchnowicza, lekarza wojskowego i szefa departamentu sanitarnego MSW. W grudniu 1919 r. zrozpaczony relacjonował naczelnemu lekarzowi Wojska Polskiego wizytę na stacji rozdzielczej w Białymstoku: „Ośmielam zwrócić się do pana generała z opisem tego strasznego obrazu, który staje przed oczami każdego, kto przybywa do obozu. W obozie panuje niemożliwy do opisania brud i niechlujstwo. Przed drzwiami baraków kupy ludzkich odchodów, które są rozdeptywane i roznoszone po całym obozie przez tysiące stóp. Chorzy są tak osłabieni, że nie są w stanie dojść do latryn, te zaś są w takim stanie, że nie sposób zbliżyć się do siedzeń, bo podłoga pokryta jest grubą warstwą ludzkiego kału. Baraki są przepełnione, wśród zdrowych pełno jest chorych. Według mnie na tych 1400 jeńców w ogóle nie ma zdrowych. Okryci łachmanami tulą się do siebie, próbując ogrzać się nawzajem. Dławi smród, bijący od chorych na dyzenterię i zakażonych gangreną, opuchniętych z głodu nóg. Dwóch szczególnie ciężko chorych leżało we własnym kale sączącym się przez poszarpane portki. Nie mieli już sił, by przesunąć się w suche miejsce. Jakiż to straszliwy obraz”.









Obozy jenieckie w II RP ..Piekło za drutami – Pokłosie Katynia..Oby nigdy więcej.Tucholi, Strzałkowa,Wadowic . czy Katynia..


Wojna Polsko-Bolszewicka-Piekło za drutami
Jednak dokumenty z tamtego czasu pokazują wstrząsający obraz barbarzyństwa w łagrach II Rzeczypospolitej.
 Jeńcy Przebywali oni w obozach w StrzałkowieDąbiuPikulicach i Wadowicach Tucholi.
 Tuchola
Podobny obraz
Znalezione obrazy dla zapytania Obóz jeniecki w rembertowie II RP zdjęcia
Jeńcy sowieccy wzięci po bitwie pod Radzyminem.
Prawda o losach jeńców sowieckich wojny 1920 roku nie jest wygodna dla Polaków-dokumenty z tamtego czasu pokazują wstrząsający obraz barbarzyństwa w łagrach II Rzeczypospolitej jest to zbrodnia.
Wizyta przedstawiciela Ligi narodów
Jacek Hołub: W grudniu 1920 r. przedstawiciel Ligi Narodów wizytujący obóz jeniecki dla żołnierzy Armii Czerwonej w Wadowicach stwierdził: „Uważam ten obóz za jedną z najstraszniejszych rzeczy, jakie widziałem w życiu”. Co takiego zobaczył?
W grudniu 1920 r. wizytująca Tucholę komisja Ministerstwa Spraw Wojskowych raportowała: „W jednej ziemiance około 260 jeńców leżało na ziemi, bez pieców, drzwi i okien z odmrożonymi nogami, bez bielizny i obuwia, którzy czekali na dezynfekcję, aby ich można było umieścić w szpitalu lub obozie, ponieważ są kompletnie zawszeni”. Tylko w tym jednym pomieszczeniu komisja naliczyła trzy trupy.
Szef służby sanitarnej DOG Lublin meldował w listopadzie 1920 r. o transporcie, który jechał z Kowla do Stacji Rozdzielczej w Puławach: „Jeńcy byli pięć dni w drodze bez jedzenia, toteż po przybyciu do Puław, skoro tylko ich wyładowano i skierowano do stacji, rzucili się na zdechłego konia leżącego przy drodze i jedli surową padlinę. Z tego transportu wyrzucono na tor kolejowy w pobliżu dworca w Lublinie zwłoki jeńca”. W innym raporcie z Puław naczelny lekarz Komisji ds. Walki z Epidemiami pisał o trupach i jeńcach w agonii leżących obok tych, którzy szykowali się do kąpieli w łaźni: „jeńcy swym wyglądem budzili zgrozę, byli wynędzniali i wyczerpani do ostatecznego stopnia”.
Relacje są przerażające i drastyczne. Raporty wskazują też na bardzo złe postępowanie komendanta stacji w Puławach mjr Chlebowskiego, który nic nie robił w celu polepszenia sytuacji. Przeciwnie, gdy wygłodniali więźniowie rzucali się na obierki ziemniaków, bił ich, odganiał. Mówiono, że miał antysowiecką fobię po strasznych doświadczeniach, które przeszła jego rodzina na Wschodzie.
Opis piekła za drutami, jakie przeszli jeńcy Rosyjscy w Polskich obozach.
Na 1400 jeńców w ogóle nie ma zdrowych
W roku 1919, kiedy pojawili się pierwsi jeńcy, Ministerstwo Spraw Wojskowych wydało instrukcje, które miały w najdrobniejszych szczegółach regulować ich pobyt w niewoli: od normy żywieniowej po liczbę łóżek i personelu w obozowych szpitalach. W pośpiechu ponownie uruchamiano pamiętające I wojnę, przejęte po zaborcach obozy w Strzałkowie, Dąbiu, Pikulicach i Wadowicach. Teoretycznie czerwonoarmiści powinni trafiać do miejsc w pełni spełniających ówczesne standardy międzynarodowe.
„Wszyscy zdrowi jeńcy z transportów natychmiast mają być poddani odwszawieniu, całkowicie ogoleni: głowa, pachy, pachwiny, wąsy, broda, a ogolone miejsca nasmarowane naftą – nakazywało MSW w grudniu 1919 r. – Każdy nowo przybyły ma zostać jeszcze tego samego dnia wykąpany, a jego rzeczy dokładnie zdezynfekowane. (…) Wszyscy zdrowi kierowani są na obowiązkową 14-dniową kwarantannę. (…) Kwaterowanie nowo przybyłych bez kwarantanny surowo zabronione (…). Zmiana bielizny nie rzadziej niż raz na dwa tygodnie, (…) Dezynsekcja sienników, materaców, koców, poduszek – raz w tygodniu, raz w tygodniu baraki mają być dokładnie sprzątane – zamiatane, myte podłogi, czyszczone toalety zasypywane detergentem”.
Jenieckie normy żywieniowe przewidywały dziennie 500 g chleba, 150 g mięsa, 700 g kartofli, 150 g jarzyn lub mąki i 100 g kawy. Chorym i skierowanym do pracy przysługiwała większa racja – identyczna jak polskiemu szeregowcowi. Mało tego, jeńcom należał się żołd – 30 fenigów żołnierzom i 50 fenigów oficerom.
Ministerialne zalecenia były bardzo ambitne i – jak się okazało – niemożliwe do zrealizowania już na samym początku wojny, właściwie zanim jeszcze na dobre się zaczęła, a w obozach siedziało zaledwie 10 tys. sowieckich jeńców.
W Centralnym Archiwum Wojskowym zachowały się z tego okresu szczególnie dramatyczne listy gen. Zdzisława Ordyńskiego–Juchnowicza, lekarza wojskowego i szefa departamentu sanitarnego MSW. W grudniu 1919 r. zrozpaczony relacjonował naczelnemu lekarzowi Wojska Polskiego wizytę na stacji rozdzielczej w Białymstoku: „Ośmielam zwrócić się do pana generała z opisem tego strasznego obrazu, który staje przed oczami każdego, kto przybywa do obozu. W obozie panuje niemożliwy do opisania brud i niechlujstwo. Przed drzwiami baraków kupy ludzkich odchodów, które są rozdeptywane i roznoszone po całym obozie przez tysiące stóp. Chorzy są tak osłabieni, że nie są w stanie dojść do latryn, te zaś są w takim stanie, że nie sposób zbliżyć się do siedzeń, bo podłoga pokryta jest grubą warstwą ludzkiego kału. Baraki są przepełnione, wśród zdrowych pełno jest chorych. Według mnie na tych 1400 jeńców w ogóle nie ma zdrowych. Okryci łachmanami tulą się do siebie, próbując ogrzać się nawzajem. Dławi smród, bijący od chorych na dyzenterię i zakażonych gangreną, opuchniętych z głodu nóg. Dwóch szczególnie ciężko chorych leżało we własnym kale sączącym się przez poszarpane portki. Nie mieli już sił, by przesunąć się w suche miejsce. Jakiż to straszliwy obraz”.
Położenie jeńców było na tyle poważne, że we wrześniu 1919 r. Sejm Ustawodawczy powołał specjalną komisję, która miała zbadać sytuację w obozach. Komisja zakończyła pracę wiosną 1920 r., tuż przed rozpoczęciem ofensywy kijowskiej. Uznała, iż władze wojskowe ponoszą winę za fakt, „że śmiertelność na tyfus była doprowadzona do najwyższego stopnia”. Wytknięto złe warunki sanitarne w obozach: brak odwszalni, łaźni, pralni, mydła, brud w pomieszczeniach, brak odzieży i bielizny na wymianę, brak opału, a także panujący wśród jeńców głód.
Komisja stwierdziła w tym obozie wszyscy umrą.
Rok później, po operacji kijowskiej, a przede wszystkim po wiktorii warszawskiej, kiedy wzięto do niewoli dziesiątki tysięcy nowych jeńców, sytuacja w obozach wymknęła się spod kontroli.Nie mogło być inaczej, skoro liczba pojmanych zwiększyła się 10-krotnie! Prof. Zbigniew Karpus szacuje, że w chwili zawieszenia broni w październiku 1920 r. było ich w Polsce około 110 tysięcy.
Jeńców upychano gdzie się dało, nie tylko w nowych obozach, np. w Tucholi, lecz także w dotychczasowych stacjach rozdzielczych, punktach koncentracji i w najróżniejszych obiektach wojskowych, jak twierdze Brześć czy Modlin. Nikt się nie spodziewał takiej ich liczby. Przedstawicielka rosyjskiego Czerwonego Krzyża Stefania Sempołowska 19 października 1920 r. pisze z obozu w Strzałkowie: „Barak dla komunistów jest tak przepełniony, że ściśnięci jeńcy nie byli w stanie się położyć i byli zmuszeni stać, podpierając jeden drugiego”.
Dramatyczne raporty wizytujących obozy osób i organizacji, także międzynarodowych, jak YMCA czy Czerwony Krzyż, płynęły do MSW przez całą wojnę. Sytuacją w obozach jenieckich interesowała się ówczesna prasa i organizacje charytatywne. Wszytko to na niewiele się zdało. Resort tylko produkował nowe instrukcje i zalecenia. Piekło za drutami panowało jeszcze długo po przerwaniu walk, aż do polsko–sowieckiej wymiany jeńców w 1921 r.
Nie tylko w obozach było piekło-Wojna –Życie warte tyle, co buty.
Jednak nie wszystko da się wytłumaczyć brakiem środków. Problemy jeńców tej wojny nie zaczynały się, bowiem za drutami obozów, ale na froncie, na pierwszej linii, gdy rzucali broń, albo jeszcze wcześniej, – gdy brali ją do ręki.
Pisarz Izaak Babel, w 1920 r. komisarz w Armii Konnej Siemiona Budionnego, opisuje: „Polacy rozbici, jedziemy na pole bitwy, drobniutki Polaczek przebiera polerowanymi paznokciami wśród rzadkich włosów na różowej głowie; odpowiada wymijająco, wykręca się, mamrocze, natchniony i blady: mów, jaką masz rangę – ja, zmieszał się, jestem czymś w rodzaju chorążego; oddalamy się, tamtego odprowadzają, za jego plecami chłopak o przyjemnej twarzy repetuje broń, ja krzyczę – towarzyszu Szeko! Szeko udaje, że nie słyszy, jedzie dalej, wystrzał, Polaczek w kalesonach pada w drgawkach na ziemię. (…) Jeździłem z wojenkomatem wzdłuż pierwszej linii, błagamy, żeby nie zabijać jeńców, Apanasenko umywa ręce, Szeko bąknął, dlaczego nie, odegrało to potworną rolę. Nie patrzyłem im w twarze, przebijali pałaszami, odstrzeliwali trupy na trupach, jednego jeszcze dobijają, jęki, krzyk, charkot…”.
Taka była wojna 1920 roku. Cios za cios, oko za oko, życie człowieka było często warte tyle, co buty, które miał na sobie. Okrucieństwo rodziło okrucieństwo. Napędzało się nawzajem.
W okolicach Mławy w odwecie za zamordowanie ponad stu wziętych do niewoli w szpitalu polowym żołnierzy polskich z 49. Pułku Piechoty rozstrzelano 200 kozaków – jeńców z korpusu Gaja. Tadeusz Kossak wspominał, że w 1919 roku na Wołyniu ułani 1. Pułku rozstrzelali 18 czerwonoarmistów, którzy splądrowali dwór. Kazimierz Świtalski, osobisty sekretarz marszałka Piłsudskiego, w dzienniku pisze, że dobrowolnemu poddawaniu się czerwonoarmistów przeszkadza „okrutne i bezlitosne likwidowanie jeńców przez naszych żołnierzy”. Marceli Handelsman, polski historyk, w 1920 r. ochotnik, wspominał, że „komisarzy nasi w ogóle nie brali żywcem”. Potwierdza to uczestnik bitwy warszawskiej Stanisław Kawczak, który w książce „Milknące echa. Wspomnienia z wojny 1914-1920” opisuje, jak dowódca 18. Pułku Piechoty wieszał wszystkich wziętych do niewoli komisarzy.
Komitet Centralny Komunistycznej Partii Litwy i Białorusi w 1920 r. zebrał dla rosyjskiego Czerwonego Krzyża relacje bolszewików, byłych jeńców w Polsce, o egzekucjach czerwonoarmistów. Tow. Camcijew wspomina: „Dowódca pułku zebrał wszystkich mieszkańców wioski i kazał pluć i bić prowadzonych przez wieś jeńców. Trwało to około pół godziny. Po ustaleniu tożsamości, a okazało się, że są to żołnierze 4. husarskiego pułku Armii Czerwonej, nieszczęśnicy zostali rozebrani do naga i w ruch poszły nahajki. Później ustawiono ich w rowie i rozstrzelano tak, że mieli oderwane niektóre części ciała. (…) Krzyk: komisarz, komisarz (..) Przyprowadzili dobrze ubranego Żyda o nazwisku Churgin i choć nieszczęśnik zaklinał się, że nigdzie nie służył, nic to nie dało. Rozebrali go do naga, rozstrzelali i porzucili, twierdząc, że Żyd jest niegodzien, by leżeć w polskiej ziemi”.

Chcieliście zabrać nam ziemię, więc dostaniecie ziemię
20 grudnia 1919 r. na posiedzeniu naczelnego dowództwa Wojska Polskiego major Jakuszewicz meldował: „Jeńcy przybywający w transportach z frontu galicyjskiego są wycieńczeni, zagłodzeni i chorzy. Z jednego tylko wysłanego z Tarnopola transportu liczącego 700 jeńców dojechało zaledwie 400”.
J. Podolski, tzw. kulturrabotnik Armii Czerwonej, który dostał się do polskiej niewoli wiosną 1919 r., w opublikowanych w 1931 r. w „Nowym Mirze” „Zapiskach z polskiej niewoli” wspomina, że w transporcie jenieckim spędził 12 dni, z tego osiem bez jakiegokolwiek jedzenia. „Po drodze, na postojach, które potrafiły trwać nawet dobę, podchodzili do pociągu panowie z pałkami i damy z towarzystwa, którzy znęcali się na wybranych jeńcach”.
Lekarz Armii Czerwonej Łazary Gingin (w niewoli od września 1920 do grudnia 1921 r.) pisał w listach do żony Olgi: „Zabrali mi całe ubranie i buty, zamiast czego dali łachmany. Prowadzili na stację przez wieś. Podbiegali Polacy, bili jeńców, wyzywali. Konwojenci im nie przeszkadzali”.
„Bodaj najtragiczniejszy jest los nowo przybyłych, których wiezie się w nieogrzewanych wagonach bez odpowiedniego ubrania, wyziębieni, głodni i zmęczeni, często z pierwszymi objawami chorób, leżą apatycznie na gołych deskach – opisywała Natalia Bieleżyńska z polskiego Czerwonego Krzyża. – Dlatego po takiej podróży wielu z nich trafia do szpitala, a co słabsi umierają”.
Jesienią 1920 roku komendant obozu w Brześciu oświadczył przybyłym do obozu jeńcom: „Wy, bolszewicy, chcieliście odebrać nam naszą ziemię, więc dostaniecie ziemię. Nie mam prawa was zabić, ale będę tak karmił, że sami wyzdychacie”.
Minister spraw wojskowych Kazimierz Sosnkowski 8 grudnia 1920 r. zarządził śledztwo w sprawie transportów głodnych i chorych jeńców. Bezpośrednim powodem była informacja o transporcie 300 jeńców z Kowla do swoistego przedsionka obozów – stacji koncentracyjnej i rozdzielczej jeńców w Puławach. W pociągu zmarło 37 jeńców, a 137 przyjechało chorych. „(…) Byli 5 dni w drodze i przez cały ten czas ani razu nie dostali jeść. Jak tylko wyładowano ich w Puławach, jeńcy rzucili się na zdechłego konia i jedli surową padlinę?. Gen. Godlewski pisze do Sosnkowskiego o tym transporcie, że liczył w dniu wyjazdu 700 ludzi, co by znaczyło, że w drodze zmarły 473 osoby. „Większość była tak zagłodzona, że nie była w stanie samodzielnie wysiąść z wagonów. 15 Osób zmarło już pierwszego dnia w Puławach”.
„Kurier Nowy” 4 stycznia 1921 r. opisał w głośnym w owych dniach artykule „Czy to prawda” wstrząsające losy kilkusetosobowego oddziału Łotyszy siłą wcielonych do Armii Czerwonej. Żołnierze ci na czele z oficerami zdezerterowali i przeszli na polską stronę, by tym sposobem wrócić do ojczyzny. Zostali bardzo życzliwie przyjęci przez polskie oddziały i przed wysłaniem do obozu otrzymali zaświadczenia, że dobrowolnie przeszli na polską stronę. Jednak po drodze do obozu zaczęła się grabież. Z Łotyszy zdjęto wszystko oprócz bielizny. Tym, którym udało się zachować, choć część swoich rzeczy, odebrano je w obozie w Strzałkowie. Zostali boso w łachmanach.
Ale to nic w porównaniu z systematycznym znęcaniem się. Zaczęło się od 50 uderzeń rózgą z drutu kolczastego, przy czym powiedziano im, że jako żydowscy najmici nie wyjdą żywcem z obozu. Ponad 10 umarło z powodu zakażenia krwi. Później na trzy dni pozostawiono jeńców bez jedzenia i zakazano pod karą śmierci wychodzić po wodę. Dwóch rozstrzelano bez jakiejkolwiek przyczyny. Prawdopodobnie groźba zostałaby spełniona i żaden z Łotyszy nie wyszedłby z obozu żywy, gdyby zarządcy obozu – kapitan Wagner i porucznik Malinowski – nie zostali aresztowani i oddani pod sąd przez komisję śledczą.
Już podczas rokowań pokojowych w Rydze byli więźniowie Strzałkowa w zbiorowym liście napisali do sądu, który rozpatrywał sprawę Malinowskiego: „Chodził po obozie w towarzystwie kaprali uzbrojonych w bicze uplecione z drutu kolczastego. Temu, kto mu się nie spodobał, kazał kłaść się do rowu, a kaprale bili tyle, ile im kazano. Tych, którzy prosili o litość, zabijał strzałem z rewolweru. Zdarzało się też Malinowskiemu bez przyczyny strzelać do więźniów z wież strażniczych”.
Minister Sosnkowski 6 grudnia 1920 r. wydał rozkaz „o sposobach kardynalnej poprawy położenia jeńców wojennych”: kazał intendenturze powiększać w obozach zapasy jedzenia, przekazać jeńcom 25 tys. kompletów pościeli oraz odpowiednią ilość środków opatrunkowych i dezynfekcyjnych.
Co z tego, gdy – jak stwierdziła jedna z kontroli – jeńcy byli najzwyczajniej w świecie okradani, m.in. właśnie przez intendenturę? „Panuje straszliwy głód, który zmusza ich do jedzenia byle, czego: trawy, liści. Magazyny świecą pustkami. Jeńcy dostają te produkty, które akurat trafią danego dnia do obozu z intendentury. Przy czym z tego, co trafi, jeńcy dostają skromną część z powodu nieuczciwości personelu. Według przydziału 150 gramów mięsa na osobę dowieziono do magazynu 420 kg. (…) W kuchni utrzymywano, że otrzymali 405 kg mięsa, gdzieś przepadło 15 kg. Następnego dnia (…) Zniknęło dalsze 13 kg”.
Polska hańba
„Przez brak dyscypliny w naszym wojsku, która pozwalałaby egzekwować podstawowe obowiązki, kilkaset osób już zapłaciło swoim życiem, a kilkaset wkrótce umrze – pisał już w 1919 roku gen. Ordyński. – Zbrodnicze lekceważenie swoich obowiązków przez wszystkie działające w obozie organa okryło hańbą dobre imię żołnierza polskiego”.
Za drutami polskich obozów sowieccy jeńcy padali jak muchy. Powiększały się zbiorowe mogiły. W Tucholi okoliczni mieszkańcy wspominają, że jeszcze w latach 30. Były miejsca, w których ziemia zapadała się pod stopami. Spod ziemi wystawały ludzkie szczątki.
Tuchola  cmentarz …
W obozie w Strzałkowie śmiertelność 100-200 osób miesięcznie była normą, w najstraszniejszym dla jeńców okresie – zimą na przełomie 1920 i 1921 roku – zgony liczono już w tysiącach. W Brześciu w drugiej połowie 1919 roku umierało od 60 do 100 osób dziennie. W Tucholi pod koniec roku 1920 zmarło 400 osób w dwa miesiące. Polska publicystyka kwituje te liczby tak: jeńcy zawlekli do obozów epidemie śmiercionośnych chorób zakaźnych: tyfusu, dyzenterii, cholery i grypy hiszpanki. To prawda i trudno z tym polemizować.
Tylko, że jeśli więźniowie chodzili nago, byli brudni, głodowali, nie mieli pryczy ani koców, a zakaźnie chorych, którzy załatwiali się pod siebie, nie oddzielano od zdrowych, to skutkiem takiego traktowania ludzi musiała być przerażająca śmiertelność. Na to często zwracają uwagę autorzy rosyjscy. Pytają, czy nie była to świadoma eksterminacja, może nie na poziomie rządu, ale przynajmniej na poziomie władz poszczególnych obozów? I z tym także trudno jest polemizować.
Materiały.

Według projektów

Obóz dla jeńców pod Strzałkowem mógł pomieścić około 30 tysięcy jeńców.

Do dziś przy obozie jenieckim w Strzałkowie znajduje się cmentarz 
Obóz dla jeńców w Strzałkowie
Jest on położony wśród pól uprawnych, około1 kilometraod drogi krajowej nr 92, pomiędzy Strzałkowem i Słupcą. W 1994 roku został wpisany do Krajowej -to ewidencji Zabytków i ma status cmentarza wojennego. Na jego środku znajduje się pomnik upamiętniający zmarłych. Na cmentarzu pochowanych jest około 7, 5-8 tysięcy jeńców różnych narodowości 
W obozie na przełomie lat 1919 -1920 zmarło ponad 1200 osób, zaś kolejnej zimy ponad 4000 jeńców. W sumie na obozowym cmentarzu spoczywa ponad 8 tysięcy jeńców Rosyjskich .
Sprawa obozu w Strzałkowie Tucholi  i kilku innych obozów jenieckich, w których przetrzymywano jeńców sowieckich, jest także przykładem na to, że nie tylko my byliśmy prześladowani i cierpieliśmy, ale także byliśmy prześladowcami i zadawaliśmy cierpienie innym. Przypominając krzywdy, które nas spotkały, nie zapominajmy o własnych winach. Szukajmy też dialogu i porozumienia zarówno z tymi, którzy nas prześladowali, jak i z tymi, którzy cierpieli za naszą sprawą.
W przyszłości zapewne jeszcze nie raz usłyszymy o obozie w Strzałkowie, kiedy tylko będzie mowa o Katyniu. Taka już jest skomplikowana, pełna wzajemnych pretensji i oskarżeń, nacechowana ogromnymi emocjami, polsko-rosyjska historia. Od przeszłości nie uciekniemy, ale wciąż na uwadze musimy mieć przyszłość. Trudno będzie m.in. w oparciu o tak trudną przeszłość, zbudować poprawne, dobre relacje Polsko-rosyjskie w przyszłości. Trzeba jednak próbować, trzeba dołożyć wszelkich starań, aby historia nas nie różniła.
https://www.polska1918-89.pl/pdf/jency-wrzesnia-w-niewoli-sowieckiej-w-1939-r.-przed-zaglada,6817.pdf   
Prawda o losach jeńców sowieckich wojny 1920 roku nie jest wygodna dla żadnej ze stron: ani dla Rosjan, ani dla Polaków. O masowych rozstrzeliwaniach nie ma mowy. Jednak dokumenty z tamtego czasu pokazują wstrząsający obraz barbarzyństwa w łagrach II Rzeczypospolitej. Katyń pokłosiem tego Barbarzyństwa ...
https://www.newsweek.pl/wiedza/historia/jency-sowieccy-w-1920-roku-co-ich-spotkalo/9702n70




26 komentarzy:

  1. Ten komentarz został usunięty przez administratora bloga.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Nikt nie mówi, że brakowało czegoś, ale rozkradano i głodzono LUDZI, nie Bolszewików, a często wcielonych siłą żołnierzy zajętych terenów! Czytaj: zabierano odzież, obuwie, bito i poniżano! Biedny kraj, skoro bierze jeńców, to winny dać im jadło i wodę! A skoro nie stać na obozy jeniecki -do domu niech wracają pierwszym transportem! Koszt z Białegostoku, lub Tucholi, do Strzałkowa, czy Wadowic, to pewnie niewiele większy niż dać im na drogę do Estonii? Nie tylko my cierpieliśmy pod zaborami, ale tylko my się użalamy!!!
      I najwięcej złego w tej Europie uczynił Polak - Polakowi!!! Zacznijmy się nawzajem szanować -to i Nas poszanują! Pracowałem sezonowo, jako sprzedawca szparagów. Kiedy szefowa źle zapłaciła Węgrowi, lub Rumunowi, to cała grupa się pakowała do wyjazdu!I wywalczyli swoje stawki. Kiedy Polaka "obcieła" do 6,80, to każdy, w baraku, milczał za zamkniętymi drzwiami i licz, "a może mi da 6,81E???" Znam takie przykazanie: Miłuj Bliźniego.... i się stosuję. Nie wyciągam trupów ( z każdej Ziemi, nie proszę o Wybaczenie i nie Wybaczam!!! Bo, by wybaczyć -SAMEMU TRZEBA BYĆ BEZ WINY!!! GRA; KÓŁKO-KRZYŻYK= Nie zaczynaj -Nie ma wygranej! Teraz spójrz na Człowieka: Litwina, ŁOtysz czy Ruskiego dzisiaj! Czy wypijesz piwo, kawę w Berlinie z RUSKIM?

      Usuń
    2. Zapomniałeś młodzieńcze, że to Piłsudski napadł na Rosję w 1919 r. Był więc zbrodniarzem wojennym.

      Usuń
    3. istniało Królestwo Kongresowe z większą wolnością gospodarczą i polityczną jak dzisiejsza Polska w UE, po za tym był to czas przemian społecznych. Nikt nie mówi dzis ze Polski już nie ma.

      Usuń
    4. Żołnierz.18 września 2019 13:41
      Zapomniałeś deklu, że to bolszewicy najechali na Polskę.

      Usuń
  2. Polacy dziś pamiętają krzywdy jakie Rosjanie wyrządzili nam przed 75 laty. Jak w świetle powyższych wydarzeń mieli nas traktować Rosjanie po zaledwie 18 - 20 latach ? Tam jeszcze żyły żony, dzieci, całe rodziny których ojcowie zgnili w odchodach w naszych obozach. Rosjanie nie mieli za co nas kochać, wręcz przeciwnie. Katyń był pokłosiem naszych czynów...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. To prawda my twż nie byliśmy bez winy w stosunku do naszych sąsiadów Rosjan więc nie winujmy ich zaich czyny wobec nas.

      Usuń
    2. Niestety taka jest prawda.

      Usuń
    3. Rosjanie nas nienawidzą tj prawda i idą w zaparte, ze są dobrzy tylko Polacy (jak Cygan/Albańczyk) źli i atakują matuszke Rosję dziw, ze do Katynia się przyznali.

      Usuń
    4. Czyli wyszło na to, że w Katyniu komuchy mordowały.
      Bolszewicka swołocz napadła na Polskę i jeszcze kurwy usprawiedliwiają swoje zbrodnie w Katyniu.
      Bolszewicy zaczęli od mordowania Rosjan a później zaatakowali Polskę. Na zajmowanych terenach dopuszczali się zbrodni na cywilach, np. zakopywali ludzi żywcem.

      Usuń
  3. Może kiedyś, ktoś Taki, jak Ty będzie Nauczycielem Młodych Polaków, że należy szukać miłości i szacunku z Sąsiadami? Bo teraz, to tylko mamy samych wrogów wokół! Nawet nie potrafimy dogadać się z Ukraińcami! Choć ś.p.L.K. tak się udzielał!!! A dzisiaj, jak likwidowane są Groby, pomniki żołnierzy, którzy na Tej Ziemi oddali życie, za Wolność Waszą i Naszą? ŚWIĘTE SŁOWA Z POLSKICH SZTANDARÓW!!! Gdzie są Dziś?! Na Cmentarzu przewrócono pomnik i gwiazdę na grobie sześciu żołnierzy Armii Czerwonej! Jeden, to chyba był Gruzin, a drugi Estończyk, ale to kryje ziemia mogiły (zbeszczeszczonej przez polaka)

    OdpowiedzUsuń
  4. Mieszkam na Ziemi, gdzie jest zakazane powiedzieć źle o innej wierze, kolorze skóry, narodowości, wieku, czy ułomności! Nie ma tutaj wieku emerytalnego, i nikt nie pyta, "a, ta Polska, to gdzie?" Można tak żyć?? MOŻNA!!! Nikt nie patrzy na tależ, ani Nik tnie patrzy, jak Twój Kolego modli się przed posiłkiem! Ja, mimo znajomości nie spytałem, jaki znak krzyża kreśli nad posiłkiem!

    OdpowiedzUsuń
  5. "odpuść nam nasze winy jako i my odpuszczamy naszym winowajcom", sami prosimy o odpuszczenie ale bliźnim odpuścić nie chcemy, w ten sposób do końca świata będziemy mieli samych wrogów.

    OdpowiedzUsuń
  6. tego w Polsce sie nie usłyszy..polacy zakłamuja historię..

    OdpowiedzUsuń
  7. Polecam do przeczytania https://pl.wikipedia.org/wiki/Je%C5%84cy_polscy_w_niewoli_sowieckiej_(1919%E2%80%931922)

    OdpowiedzUsuń
  8. Polecam z wikipedii Jeńcy polscy w niewoli sowieckiej

    OdpowiedzUsuń
  9. Polecam też z wikipedii Jeńcy sowiecc w obozach w Polsce 1920 r.

    OdpowiedzUsuń
  10. У десятків тисяч українських полонених, чи інтернованих українських воїнів, що були союзниками польської армії доля була такою ж страшною. Мучилися вони у більш ніж півтора десятках таких по-суті концтаборів Польщі.Заперечвати це, чи якось затирати було
    би для їх пам'яті несправедливим і аморальним.

    OdpowiedzUsuń
  11. Nie mam zamiaru w żaden sposób tłumaczyć władz polskich ale po I wojnie światowej z opowiadań tych co wtedy żyli wiem że była taka bieda że ludność polska jadła trawę i każdą zieloną roślinę a jesienią i zimą gotowali zupy z korzeni i kłączy a pończochy naprawiali włóknami z pokrzyw,wielu na wolności umierało z głodu , chorób i wycieńczenia.Także w mojej rodzinie

    OdpowiedzUsuń
  12. Mieszkałem ok. 7 km od Babin'a. Babin to wioska pray byłej granicy zaboru niemieckiego i rosyjskiego pomiędzy Strzałkowem (zabór niemiecki) a Słupcą (zabór rosyjski), teraz wioska ta włączona została do Strzałkowa. O okropnościach w obozie zagłady w Babinie opowiadała mi Pani sąsiadka, z która jako dziecko, w latach 1948 - 1955 paśliśmy swoje krowy na sąsiednich łąkach. Ona wówczas mogła mieć ok. 80 lat, więc w 1920 roku miałaby ok. 50 lat. Mówiła o pomocy ludzi mieszkających w pobliżu. Podobnie słuchałem opowiadań Poznaniaków, którzy pomagali więzionym w Poznaniu Rosjanom w barakach przy ul. Grunwaldzkiej. Ci więźniowie częściowo zasymilowali się i nawet w okolicach ul. Polnej wybudowali małą cerkiew. Z innych tez opowiadań, mojej rodziny dowiedziałem się, że Niemcy w czasie I WŚ jeńców francuskich przydzielali do gospodarzy do pomocy na roli. Pytanie dlaczego tego nie zrobili Polacy dla Rosjan. Wtedy każda para rąk na roli była cenna, przecież. Myślę, że to typowy polski bałagan i pogarda dla innowierców.

    OdpowiedzUsuń
  13. Czy jest wytłumaczenie? Polacy, przez 123 lata byli prześladowani przez zaborców. Doznawali przeróżnych szykan i okrucieństw. Struktury państwa zanikły. Całe pokolenia pamiętały tylko szykany i terror. "Czym skorupka za młodu nasiąknie, tym na starość trąci". Trudno się dziwić że nastąpiło wynaturzenie, bo moralność "wysysa się z mlekiem matki". Jak miało zachować się społeczeństwo, które nie znało innych norm moralnych. Po I WŚ był ogólny chaos i rozpierducha. Zalecenia i rozkazy nie przynosiły skutków? Żołnierz bał się tylko bezpośredniej kary fizycznej. Pojęcie o honorze przetrwało, być może, jedynie u wysokich rangą oficerów.
    Nasze pokolenie nie doznało okrucieństw wojny. Wiedzmy, jednak, że w obronie życia i ferworze walki, dzieją się rzeczy niewyobrażalne dla cywilizowanych ludzi. Później przychodzi nieokiełznana chęć zemsty.
    Nie jest to usprawiedliwienie, a jedynie próba uzmysłowienia czytelnikom tego, co się wtedy działo. Nic nie było tam czarne, czy białe.

    OdpowiedzUsuń
  14. Poznaniacy to inteligętny i mądry naród nazwany Pyrami przez niechlujów złodzieji Polaków.Polak prawdziwy to szuja oszust, i złodziej.A katyń to była odpowiedz za czyny Pilsuckiego z Ruskimi więźniami po 1 wojnie Światowej

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Odezwała się żydo-bolszewicka kurwa plugawa. Ruskie kurwy to zbydlęcone gnidy. W tych obozach to za dobrze im było.

      Usuń
  15. "Poznaniacy to inteligętny i mądry naród nazwany Pyrami przez niechlujów złodzieji Polaków." Sam sobie zaprzeczasz jeżeli jesteś obywatelem Polski.

    OdpowiedzUsuń

Polska w stanie POLITYCZNEJ wojny z ROSJA od Smoleńska -Jeden mały zakompleksiony człowiek rządzi 38 milionowym narodem

  Ten pan wcielił się w marszałka stoi przed porterem marszałka J ózefa Piłsudskiego.... https://gazda110.blogspot.com/2023/06/kiedy-polacy-...