Marcin Kasprzak – męczennik ruchu robotniczego
Zakład powstał w latach 1949–1951, praktycznie w miejscu przedwojennej fabryki radioodbiorników Philipsa przy ul. Karolkowej.
Początkowo produkowano odbiorniki radiowe Syrena i (równocześnie z Diorą) odbiornik Aga na licencji szwedzkiej. W latach 50. produkty ZRK sygnowane były oznaczeniem T-3. Do najbardziej znanych produktów w latach 50. XX wieku należał odbiornik Stolica. W 1957 ZRK jako pierwszy zakład w Polsce uruchomił produkcję odbiorników turystycznych (lampowa Szarotka). W 1958 ruszyła produkcja magnetofonów (Melodia), a w 1959 odbiorników samochodowych (Żerań).
W końcu lat 60. XX wieku cała produkcja odbiorników radiowych została przekazana do Diory, a ZRK specjalizowały się w produkcji magnetofonów szpulowych, kasetowych i radiomagnetofonów przenośnych. Na początku lat 70. asortyment wzbogaciły magnetowidy, a w latach 80. zestawy muzyczne typu „wieża”. Pod koniec lat 80. wszedł też do produkcji pierwszy polski walkman PS 101 Kajtek.
Zakłady Radiowe Kasprzaka utworzyły w latach 70. XX w. oddział w Lubartowie, później przekształcony w samodzielne przedsiębiorstwo Unitra-Lubartów, w którym zajmowano się głównie produkcją magnetofonów i radiomagnetofonów.
W latach 70. i 80. przedsiębiorstwo państwowe należało do Zjednoczenia Przemysłu Elektronicznego UNITRA.
Za 400 tys długu Zakłady zlikwidowano ...............................................
25 lipca 1994 roku sąd gospodarczy w Warszawie ogłosił upadłość Zakładów Kasprzaka, na wniosek jednego z wierzycieli ZRK[2]. Z wnioskiem o upadłość wystąpił Tadeusz Koherewicz, syndyk masy upadłościowej Naukowo-Produkcyjnego Centrum Półprzewodników CEMI, któremu Zakłady Kasprzaka były winne 4 mld starych złotych (czyli 400 tys. PLN)[3]. Syndyk CEMI tłumaczył, że kierownictwo Kasprzaka zaczęło negocjować z Bankiem Handlowym (jednym z jej głównych wierzycieli) spłatę długów poza porozumieniem z pozostałymi wierzycielami, przez co syndyk CEMI uznał to za działanie na szkodę wszystkich wierzycieli i wystąpił do sądu o ogłoszenie upadłości ZRK[4]. Sędzią komisarzem w postępowaniu CEMI był Dariusz Czajka –
Były szef ZRK, ostatni dyrektor naczelny Marek Łotocki zaskarżył postanowienie sądu o ogłoszeniu upadłości przedsiębiorstwa[5]. Postanowieniem z dnia 2 lutego 1995 r. Sąd Wojewódzki w Warszawie oddalił rewizję dłużnika.
Likwidacja majątku Zakładów Kasprzaka przeprowadzona została z udziałem organu założycielskiego, czyli Ministra przemysłu i handlu oraz wierzycieli: Gminy Warszawa Centrum, Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, Izby skarbowej oraz Kredyt Banku. Syndyk sprzedał, między innymi, na rzecz Kredyt Banku prawo użytkowania wieczystego gruntu przy zbiegu ulic Karolkowej i Kasprzaka oraz prawo własności budynków na tym gruncie.
Postanowieniem z dnia 7 października 1999 r. sąd ukończył postępowanie upadłościowe Przedsiębiorstwa Państwowego Zakłady Radiowe im. Marcina Kasprzaka w Warszawie[6].
Zakład został zlikwidowany pod koniec lat 90. XX w.,
żnika.
Likwidacja majątku Zakładów Kasprzaka przeprowadzona została z udziałem organu założycielskiego, czyli Ministra przemysłu i handlu oraz wierzycieli: Gminy Warszawa Centrum, Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, Izby skarbowej oraz Kredyt Banku. Syndyk sprzedał, między innymi, na rzecz Kredyt Banku prawo użytkowania wieczystego gruntu przy zbiegu ulic Karolkowej i Kasprzaka oraz prawo własności budynków na tym gruncie.
Postanowieniem z dnia 7 października 1999 r. sąd ukończył postępowanie upadłościowe Przedsiębiorstwa Państwowego Zakłady Radiowe im. Marcina Kasprzaka w Warszawie[6].
Zakład został zlikwidowany pod koniec lat 90. XX w., obecnie przebudowane budynki ZRK pełnią funkcje biurowe.
Ważniejsze produkty[edytuj | edytuj kod]
- radia (lata 70. – przekazanie produkcji do Diory):
- lampowa Aga (produkowane w Diora od 1947) – na licencji szwedzkiej;
- lampowa Syrena (1954);
- lampowa Stolica (1955);
- lampowa, turystyczna Szarotka (1957);
- lampowe, samochodowe Żerań (1959) – do samochodów Warszawa, 3 zakresy;
- turystyczny Czar (1960);
- turystyczny Guliwer (1967) – 3 zakresy częstotliwości i antena teleskopowa;
- magnetofony:
- magnetofony szpulowe:
- szpulowy Melodia (1958);
- szpulowy Piosenka;
- szpulowy Tonette (1965);
- seria tranzystorowych magnetofonów szpulowych MAK przeznaczonych dla milicji, służb specjalnych, wież lotniskowych itp.;
- szpulowe ZK 120, ZK 125, ZK 140, ZK 145, ZK 120T, ZK 140T, ZK 127, ZK 146 (stereo), ZK 147, M1416S, M1417S (Uwertura);
- szpulowe ZK240, ZK246 (stereo), ZK226D (stereo, dwuścieżkowy, deck) M2403SD Dama Pik (stereo, deck), M2404S (stereo, wskaźniki wysterowania działające wyłącznie przy zapisie taśmy), M2405S (stereo, wskaźniki wysterowania działające zarówno przy zapisie, jak i odczycie taśmy), M2406QD (kwadro), M2407SD, M2408S, MS2411, MDS2412 Aria, MS2425 Opus, M3201SD Koncert (stereo, deck, dwuścieżkowy) M3401SD Koncert (stereo, deck, czterościeżkowy);
- magnetofony kasetowe:
- monofoniczny kasetowy MK125 (1971 produkcja w Lubartowie) – licencja Thomson;
- monofoniczny kasetowy MK122 (produkcja w Lubartowie) – licencja Thomson;
- monofoniczny kasetowy B113 Kapral (1981 produkcja w Lubartowie);
- monofoniczny kasetowy B303 Ułan (produkcja w Lubartowie);
- przenośny kasetowy walkman PS101 Kajtek (1987);
- magnetofony szpulowe:
- radiomagnetofony:
- magnetowidy:
- zestawy muzyczne (wieże audio):
- deck kasetowy M601SD Marcin (na bazie części firmy Sanyo);
- seria magnetofonów kasetowych stereo slim M7010 i M7020 (METAL);
- seria magnetofonów kasetowych stereo MINI M8010, M8011, M8012 SOFT TOUCH, M8013 SOFT TOUCH, M8015 SOFT TOUCH;
- deck kasetowy (seria) M9010, M9115;
- amplituner (wzmacniacz) AT9100, AT9115;
- https://pl.wikipedia.org/wiki/Zak%C5%82ady_Radiowe_im._Marcina_Kasprzaka_w_Warszawie
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz