Obecnie w internecie zapanowała moda na blokowanie kronik filmów z okresu PRL ..Jest zjawisko grozne. Odcina się drogę do bezpłatnego korzystania z kronik filmów wyprodukowanych w POLSCE LUDOWEJ - na te filmy składało się całe społeczeństwo .Nie wolno blokować jest to dorobek 45 lat POLSKI LUDOWEJ na ten dorobek składali się wszyscy POLACY ...
Ostatnio oglądałem film -Ogniomistrz Kaleń -Tytułowy bohater – doświadczony żołnierz, spryciarz i zawadiaka, usiłuje znaleźć się w tych brutalnych warunkach i ocalić przed kolejnymi zagrożeniami, jakich nie szczędzi życie codzienne na krwawiącym pograniczu.filmu zrealizowano na podstawie znanej wówczas powieści Łuny w Bieszczadach Jana Gerharda – dowódcy 34 Pułku Piechoty. Akcja filmu rozgrywa się w okresie walk LWP i aparatu bezpieczeństwa ze zbrojnymi oddziałami ukraińskimi oraz z polskim podziemiem antykomunistycznym po 1945, i toczy się w plenerach Baligrodu, Zagórza i Smolnika. Sięga do wydarzeń z lat 1944–1947 – początków działań ukraińskich oddziałów zbrojnych UPA w Bieszczadach, naznaczonych licznymi zbrodniami wojennymi, a zakończonych ich ostatecznym rozbiciem przez polskie oddziały wojskowe, WOP, KBW, MO i ORMO.
Polska Rzeczpospolita Ludowa
Wojna i okupacja praktycznie zniszczyły polską kinematografię,
zaś reżim komunistyczny, który objął władzę w Polsce z pomocą wojsk sowieckich, rozpoczął szybką jej odbudowę, licząc na wykorzystanie tej formy przekazu do celów propagandy służącej umacnianiu jego wpływów w polskim społeczeństwie. 13 Listopada 1945 na mocy dekretu rządowego utworzono państwowe przedsiębiorstwo „Film Polski”, podlegające bezpośrednio Ministerstwu Kultury i Sztuki. Miało ono wyłączność w produkcji filmów rodzimych oraz dystrybucji filmów zagranicznych Równocześnie utworzona została Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa w Łódź
Reżim komunistyczny.Odbudował kinematografie do celów propagandy.
Dzieje polskiego filmu powojennego zapoczątkowała Polska Kronika Filmowa oraz propagandowe filmy dokumentalne.
Od samego początku tekst nasycony jest agresja do PRL.
Na początku okresu 1945–1955 dominowały jednak rozrachunki z okresem okupacji hitlerowskiej z czasów wojny. W 1947 Leonard Buczkowski zrealizował pierwszy powojenny film fabularny Zakazane piosenki (1947); stworzył też pierwszą powojenną komedię polską pod tytułem Skarb (1948)[15]. Większym artystycznie zjawiskiem były jednak dwa filmy ukazujące zbrodnie hitlerowskie: Ostatni etap (1948, reż. Wanda Jakubowska) o gehennie obozu koncentracyjnego w Auschwitz oraz Ulica Graniczna (1949, reż. Aleksander Ford) o warszawskim getcie[16][17][18]. W 1946 roku rozpoczęło również działalność pierwsze polskie pismo filmowe pod nazwą „Film”[12].
Reżim komunistyczny slogan wyuzadany w III RP.
Władze komunistyczne zezwoliły reżyserom na zakładanie zespołów filmowych, gwarantujących większą swobodę twórcząEfektem tego był drastyczny wzrost, jakości polskiej sztuki filmowej, a dzieła polskie zaczęły zdobywać coraz więcej nagród na międzynarodowych festiwalach. Krytyka zachodnia określiła ten fenomen mianem polskiej szkoły filmowej –Jak to jest tu reżim i nagle pojawia się wpis Krytyka zachodnia określa Polską kinematografie fenomenem polskiej szkoły filmowej.
Pokolenie (1955, reż. Andrzej Wajda),
Filmu Kanał (1957) Wajdy
Popiół i diament (1958), Wajdy
Człowiek na torze (1957) Munka
Prawdziwy koniec wielkiej wojny (1958), wnikliwego filmu społecznego Pociąg (1959)
Matka Joanna od Aniołów (1961
Kazimierz Kutz dziełami Krzyż walecznych (1959) oraz Nikt nie woła (1960)
Tadeusz Konwicki filmami Ostatni dzień lata (1958) oraz Zaduszki(1961
Wojciech Jerzy Has ze swymi dziełami Pętla (1957) oraz Jak być kochaną (1962
Stanisław Lenartowicz (Zimowy zmierzch, 1956)[41], Stanisław Różewicz (Świadectwo urodzenia, 1961)[42][43] oraz Jerzy Passendorfer (Zamach, 1959
Na przełomie lat 50. i 60. XX wieku pojawili się inni twórcy, niepowiązani ze szkołą polską. Wśród nich wyróżnili się Czesław Petelski (Baza ludzi umarłych, 1958), Tadeusz Chmielewski(komedia Ewa chce spać, 1959) czy też Janusz Morgenstern (Do widzenia, do jutra, 1960)[45]. Odrębne kino autorskie wytworzyli Roman Polański (Nóż w wodzie, 1962) oraz Jerzy Skolimowski(Rysopis, 1964)[46].
Na przełomie lat 60. i 70. XX wieku formuła szkoły polskiej się wyczerpała, ponieważ rozrachunek z II wojną światową nie był już atrakcyjny w eksploatacji
Na początku lat 60. XX wieku popularność zdobyło kino historyczne i kostiumowe, w których nacisk położono na rozmach inscenizacyjny. Sukcesy odniosły takie filmy
jak Krzyżacy (1960) Forda,
Popioły (1965) Wajdy
Rękopis znaleziony w Saragossie (1965) Hasa
, Faraon Kawalerowicza czy Pan Wołodyjowski (1969, reż. Jerzy Hoffman
Sanatorium pod Klepsydrą (1973) Hasa
Potop (1974) Hoffmana
Noce i dnie (1975, reż. Jerzy Antczak)
Ziemia obiecana (1975) Wajdy
Kutz swoim dziełem Sól ziemi czarnej (1969
Równocześnie rozwijała się twórczość zakorzeniona w realiach współczesnych. W omawianym okresie wyróżniły się takie indywidualności, jak Janusz Majewski (Sublokator, 1967), Witold Leszczyński (Żywot Mateusza, 1968)[51], Andrzej Żuławski (Trzecia część nocy, 1971)[52] oraz Krzysztof Zanussi (Iluminacja, 1972); popularność zdobył również Henryk Kluba pokazanym dopiero w 1972 roku dziełem Słońce wschodzi raz na dzień (1967)[53]. Wśród osobowości komediowych wyróżnili się Sylwester Chęciński (Sami swoi, 1967) oraz Marek Piwowski (Rejs, 1970). Popularna była również tematyka II wojny światowej, ale ukazana z punktu żołnierzy Ludowego Wojska Polskiego; batalistykę kręcili Czesław Petelski wraz z żoną Ewą, Jerzy Passendorfer oraz Bohdan Poręba. Tematyka ta widoczna była również w coraz popularniejszych widowiskach telewizyjnych typu Stawka większa niż życieMorgensterna oraz Czterej pancerni i pies (reż. Konrad Nałęcki).
Następował rozwój kulturalny sztuki filmowej. W 1963 roku Telewizja Polska zainicjowała serię filmów o charakterze spektakli teatralnych pod nazwą Teatr Telewizji[54]. Rozwijała się dziedzina historii filmu, zainicjowana przez prace Jerzego Toeplitza i Jerzego Płażewskiego[55]. Sukcesy notowała również polska szkoła animacji, zainicjowana przez Jana Lenicę, Waleriana Borowczyka i Władysława Nehrebeckiego[56]. W 1966 roku zadebiutowało kolejne pismo tematyczne pod nazwą „Kino”, powstało też Stowarzyszenie Filmowców Polskich.
Na spotkaniu 22 lipca Mieczysław .Rakowski mówił
Dlatego też proponuję przeczytać ponownie doskonały tekst wystąpienia wygłoszonego kilka lat temu przez śp. Mieczysława Rakowskiego pt. „Przepraszam za PRL”. Oto jak było naprawdę
„Drodzy Przyjaciele,
Staję przed wami z poczuciem winy, z którą żyję od końca lat 80. ubiegłego wieku. Ściślej, od jesieni 1989 r., gdy władzę w Polsce przejęła opozycja demokratyczna, która w następnych latach określiła się jako antykomunistyczna. Dzień, w którym się spotykamy, jest – jak sądzę – dobrą okazją do uwolnienia się od ciążącej na mnie winy. Chcę to uczynić tu i teraz, w waszej obecności zwracając się do antykomunistycznej prawicy, zajadle zwalczającej PRL, do tych polityków, historyków, politologów, dziennikarzy, satyryków, poetów i pisarzy, słowem do wszystkich, którzy im dalej od PRL, tym bardziej zaciekle zwalczają epokę, w której żyły dwa pokolenia Polaków
Staję przed wami z poczuciem winy, z którą żyję od końca lat 80. ubiegłego wieku. Ściślej, od jesieni 1989 r., gdy władzę w Polsce przejęła opozycja demokratyczna, która w następnych latach określiła się jako antykomunistyczna. Dzień, w którym się spotykamy, jest – jak sądzę – dobrą okazją do uwolnienia się od ciążącej na mnie winy. Chcę to uczynić tu i teraz, w waszej obecności zwracając się do antykomunistycznej prawicy, zajadle zwalczającej PRL, do tych polityków, historyków, politologów, dziennikarzy, satyryków, poetów i pisarzy, słowem do wszystkich, którzy im dalej od PRL, tym bardziej zaciekle zwalczają epokę, w której żyły dwa pokolenia Polaków
przepraszam naukowców, artystów, twórców za to, że dzięki państwowemu mecenatowi nad kulturą i sztuką powstawały arcydzieła filmowe, znane i cenione na całym świecie, a aktorzy, kompozytorzy, dyrygenci i soliści, wnosili cenny wkład w życie narodu i kulturę ogólnoświatową;
Ale te głosy na blogach na blogach docierają tylko do promila Inter.Obecna propaganda III RP pobiła wszystkie media na świecie.
Ma wielka moc oddziaływania na społeczeństwo i stwierdzam ze obecnie jest Totalitaryzm Państwa Polskiego w wydaniu medialnym Prawicowym .
Wszelkie kłamstwa manipulacje nie sa prostowane z braku mediów lewicowych a te co są to kropelka do propagandy medialnej PRAWICY
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz