79 lat temu, w dniach 12-13 marca 1938 r., miał miejsce Anschluss – przyłączenie terytorium Republiki Austrii do niemieckiej III Rzeszy, kierowanej przez Adolfa Hitlera. Wydarzenie to zapoczątkowało ciąg „pokojowych aneksji” Niemiec, które poprzedziły wybuch II Wojny Światowej..Nie było by potęgi Hitlera gdyby nie pomoc -
JAK HITLER POZYSKAŁ KASE NA ZBROJENIA
Pośrednikiem
między wielkim biznesem a nazistami został absolwent Uniwersytetu Harvarda, Ernst „Putzi”
Hanfstaengl, pół-Amerykanin z bogatego środowiska
handlarzy sztuki i wydawców. „Putzi” (niem. śliczny, bobas, milusi) był w
istocie podwójnym agentem, pracującym i dla Hitlera, i dla USA. W latach 20. przedstawił
wschodzącą gwiazdę NSDAP wpływowym ludziom z monachijskiej
śmietanki,
wydawcom, przedsiębiorcom i oficerom.
nnym
pośrednikiem między wielkim biznesem a nazistami został absolwent Uniwersytetu
Harvarda, Ernst „Putzi” Hanfstaengl,
pół-Amerykanin z bogatego środowiska handlarzy sztuki i wydawców. „Putzi”
(niem. śliczny, bobas, milusi) był w istocie podwójnym agentem, pracującym i
dla Hitlera, i dla USA. W latach 20. przedstawił
wschodzącą gwiazdę NSDAP wpływowym ludziom z monachijskiej śmietanki, wydawcom,
przedsiębiorcom i oficerom.
Hanfstaengl opuścił Niemcy w 1937 roku, a
właściwie uciekł obawiając się niektórych ludzi z kręgu Hitlera. W ciągu kilkunastu lat szpiegował
nazistów na potrzeby Amerykanów i Brytyjczyków oraz pośredniczył w zagranicznym
finansowaniu NSDAP. Dwunasty kanclerz Republiki Weimarskiej (w kryzysowych
latach 1930-1932) Heinrich
Brüning z katolickiej Partii Centrum napisał w pamiętnikach, że już od 1923
roku. Hitler otrzymywał duże sumy z zagranicy. Miały one przechodzić przez
szwajcarskie i szwedzkie banki.
Być może jakimś tropem w tej sprawie jest
spotkanie Hitlera z amerykańskim attaché wojskowym,
kpt. Trumanem Smithem, do którego doszło w 1922 roku w Monachium.
Oficer
wywiadu USA nie był rzecz jasna jedynym amerykańskim zwolennikiem Hitlera.
Innym, zdecydowanie bardziej znanym, okazał się Henry Ford. Przemysłowiec,
założyciel Ford Motor Company i ojciec produkcji masowej, a oprócz tego
zdeklarowany antysemita, obdarzył wodza NSDAP prawdziwym uwielbieniem.
W 1938 roku, za zasługi dla III Rzeszy, Hitler uhonorował Forda Krzyżem Wielkim
Orderu Orła Niemieckiego, czyli najwyższym odznaczeniem przyznawanym cudzoziemcom. Z kolei
Amerykanin do tego stopnia
podziwiał Führera, że na urodziny zwykł mu wysyłać czeki na 50-100 tys.
reichsmarek. Zażyłość
obu panów utrzymywała się przez wiele lat, nawet wówczas, gdy świat wiedział
już o Holokauście.
Koncern Ford Motor Company wybudował fabryki w Berlinie i Kolonii i zasilał
kiesę NSDAP sporymi datkami. Ale amerykańskie pieniądze nie tylko tą drogą
płynęły na konta hitlerowców. Dla przykładu spółka IG Farben w 1930 roku sfinansowała prawie połowę
kosztów kampanii wyborczej NSDAP do parlamentu.
W latach dwudziestych ogromne pieniądze pożyczały za oceanem zakłady stalowe Kruppa, a amerykańskie firmy zakładały przedsiębiorstwa w Niemczech. Należący do rodziny DuPont General Motors wykupił z kolei zakłady Opla w Rüsselsheim koło Frankfurtu nad Menem, zaś J.P. Morgan kontrolował niemieckie radio i przemysł elektrotechniczny (AEG i Siemens). Kilka lat później wszystkie te firmy złożyły się na wyborczy budżet Hitlera. I pomogły mu zapewnić zwycięstwo, które przesądziło o losie Europy.
GDYBY nie AMERYKA I ANGLIA nie było by II WOJNY ŚWIATOWEJ ?„Hańba monachijska” 1938 r. Układ monachijski (dyktat monachijski) – porozumienie zawarte na konferencji w Monachium w dniach 29–30 września 1938 dotyczące przyłączenia części terytoriów Czechosłowacji do Rzeszy Niemieckiej. Został zawarty pomiędzy Niemcami, Włochami, Wielką Brytanią i Francją, przy nieobecności Czechosłowacji, pomimo że jej terytorium państwowe i suwerenność nad nim były przedmiotem konferencji. Polska nie była zaproszona . Sytuacja Czechosłowacji dramatycznie pogorszyła się w marcu 1938 roku, kiedy to Hitler bez większego sprzeciwu mocarstw zachodnich dokonał „Anschlussu” Austrii. Niemcy poprzez zwiększenie granicy z Czechosłowacją miały ułatwiony atak, ponadto osiągnęli wspólną granice z Węgrami i Jugosławią, przez co mogli wywierać nacisk na polityków w Belgradzie, aby nie wywiązywali się z warunków członkostwa w Małej Entencie. Natomiast w samej Czechosłowacji Niemcy sudeccy nawiązali współpracę przeciwko rządowi w Pradze z przywódcą Słowaków księdzem Hlinką oraz mniejszością węgierską i polską z Zaolzia. 30 września 1938 z datą 29 września 1938 roku szefowie rządów Neville Chamberlain (Wielka Brytania), Édouard Daladier (Francja), Adolf Hitler (Niemcy) i Benito Mussolini (Włochy) podpisali układ[11].
Oderwanie obszarów od Czechosłowacji rozłożono na okres od 1 do 10 października. Ostateczne ustalenie nowej granicy niemiecko-czechosłowackiej miało być zadaniem dla specjalnej komisji złożonej z przedstawicieli mocarstw oraz Czechosłowacji. Najpóźniej do końca listopada w pewnych okręgach według uznania komisji miał zostać przeprowadzony plebiscyt. Zachód powiadomił Pragę, by wysłała delegata do Monachium. Jego rola sprowadzała się do zapoznania się z wręczonym mu przez Chamberlaina tekstem postanowień i złożenia podpisu.
W Paryżu i Londynie doszło do wybuchu radości z ogólnego przekonania o zażegnaniu groźby wojny. Ta sytuację wykorzystała POLSKA
Polska wykorzystała osamotnienie oraz dramatyczną sytuację polityczną Czechosłowacji i w dniu podpisania układu przy wystosowaniu noty dyplomatycznej zażądała od rządu tego kraju pokojowego przekazania Zaolzia, zamieszkiwanego w większości przez ludność polską 2 października 1938 roku Zaolzie zostało włączone do Polski.
Rządy brytyjski i francuski, milcząco przyznając sprzeczność z prawem międzynarodowym swej zgody na aneksję Kraju Sudetów, zaniechały - wbrew warunkom stawianym przez traktat wersalski w art. 18 - rejestracji układu w Sekretariacie Ligi Narodów, co oznaczało, iż de iure nie nabrał on mocy.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Uk%C5%82ad_monachijski
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz