Amerykańskie zbrodnie wojenne od 1945 roku Demokracja po AMERYKAŃSKU .

 

Kim Phuc: „Myślałam, że stanę się teraz odrażająca”

Zdjęcie osób uciekających przed morzem płomieni, które zamieniały wioski wietnamskie w popiół. Jedna z uciekających – naga dziewczynka z poparzoną skórą to wtedy dziewięcioletnia Phan Thi Kim Phuc - legendarna "Napalm girl".                              https://www.dw.com/pl/kim-phuc-my%C5%9Bla%C5%82am-%C5%BCe-stan%C4%99-si%C4%99-teraz-odra%C5%BCaj%C4%85ca/a-47483044

Napalm. Ogień masowego rażenia. "Na wysokości półtora kilometra można było czuć palone ciała"

Z kolei ofiary tej broni twierdziły, że oparzenie napalmem to „największy ból, jaki można sobie wyobrazić”. Zdarzało się, że takie osoby błagały, by je zabić, żeby nie musiały dłużej tego bólu odczuwać. 

USA - Dopiero w 2009 r. władze USA podpisały konwencję zakazującą stosowania tej broni przeciwko cywilom. Jednocześnie zastrzegając, że mogą w każdej chwili ten zakaz zignorować. 

Powiem tak Amerykanie są nieobliczalni stanowią zagrożenie dla ŚWIATA ..

Amerykanie planowali zrzucić na Polskę deszcz bomb atomowych. Zniszczone miały być największe miasta

https://wiadomosci.onet.pl/kraj/zimna-wojna-amerykanie-planowali-zrzucic-na-polske-deszcz-bomb-atomowych/fk8sg05

Więzienie Abu Ghurajb

 W maju 2004 roku amerykański dziennikarz Seymour Hersh w tygodniku The New Yorker ujawnił rozliczne przypadki torturowania więźniów przez amerykańskich żołnierzy, powołując się na tajny raport generała Antonia Taguby^[3]. Do tortur należało m.in.^[3][2][4]:

• pobicia (w tym śmiertelne),
• skakanie po ranach postrzałowych,
• oblewanie kwasem fosforowym,
• okładanie rannych metalową pałką,
• uderzanie więźniem o mur,
• rażenie prądem,
• szczucie psami,
• tzw. „pająk” – związywanie razem (sześciu) stojących więźniów przy pomocy sznura, za narządy płciowe i popychanie jednego z nich,
• wiązanie kończyn i penisów drutem, a następnie przeciąganie po podłodze,
• wahadło,
• wkładanie przedmiotów w odbytnicę,
• gwałty (również na niepełnoletnich),
• oddawanie moczu na więźniów, poniżanie seksualne, straszenie śmiercią, zmuszanie do leżenia na sobie i stania wielu godzin w tej samej pozycji z workiem na głowie itd.

Aby skruszyć niektórych więźniów, torturowano członków ich rodzin, w tym niepełnoletnie dzieci^[5].

W wyniku skandalu, jaki wybuchł po ujawnieniu tych informacji, wielu wojskowych odsunięto od służby i postawiono przed sądem, m.in. Lynndie England i Charles Graner zostali uznani za winnych i skazani na kary pozbawienia wolności^[6][7]. Ówczesnej komendantce więzienia generał Janis Karpinski obniżono w 2005 roku stopień wojskowy do pułkownika^[8].

Według generała Taguby, na sprawę tortur w Abu Ghurajb nie należy patrzeć jak na samowolne działania kilku żołnierzy. Zebrane przez niego dowody wskazują jednoznacznie na udział agentów CIA, wywiadu wojskowego oraz wysokich rangą urzędników Pentagonu^[2].

We wrześniu 2006 więzienie przekazano władzom irackim^[1]. W lutym 2009 roku więzienie ponownie otwarto jako Centralny Zakład Karny Bagdadu^[1]. Zakład zamknięto w 2014 roku^[9].

Więzienie Guantanamo

Guantanamo spełnia definicję obozu koncentracyjnego^[

 Przed śmiercią Fidel Castro uważał bazę za teren okupowany i nie przyjmował opłat za dzierżawę. W styczniu 2009 roku po raz kolejny zażądał, by USA zwróciły Kubie teren, który zajmuje ich baza morska, twierdząc, iż utrzymując bazę wojskową na Kubie wbrew woli narodu kubańskiego, USA naruszają podstawowe zasady prawa międzynarodowego. W listopadzie 2001 prezydent George W. Bush wydał wojskowy rozkaz w sprawie "zatrzymywania, traktowania i sądzenia" osób niebędących obywatelami USA w wojnie z terroryzmem. Od tego momentu Pentagon mógł przetrzymywać obywateli innych krajów przez dowolny czas, w dowolnych miejscach, bez stawiania zarzutów..Ale Aerykanów ten art, nie obowiazywał

Art.3 Konwencji Genewskich, zakazujący stosowania tortur, poniżającego, upokarzającego traktowania i gwarantujący im prawo do uczciwego procesu.  Od pierwszych transferów do Guantanamo w styczniu 2002 w bazie było przetrzymywanych 779 osób z ponad 40 krajów – najwięcej z Arabii Saudyjskiej i Jemenu, w tym 17 nieletnich. W 2009 przebywało tam około 250 osób^[4]. Pozostali zostali zwolnieni. Nikomu nie postawiono jakichkolwiek zarzutów. W 2013 w więzieniu przetrzymywano 86 osób, chociaż od 2009 byli wytypowani do uwolnienia^[5]. Według analizy Seton Hall University na danych 517 więźniów w 2006, 55% z nich nie przejawiało agresywnego zachowania względem USA, a zaledwie 8% z nich miało powiązania z terrorystyczną Al-Ka’idą.^[6] Uwolnieni często uskarżali się, że w bazie byli poddawani torturom lub maltretowani w inny sposób. Wśród sposobów torturowania i poniżania zatrzymanych było bicie, długotrwałe trzymanie w izolacji, deprywacja sensoryczna, pozbawianie snu lub światła, długotrwałe przesłuchiwanie, szczucie psami, zmuszanie do długotrwałego przebywania w niewygodnych pozycjach, przeszkadzanie w modlitwie i znieważanie przedmiotów religijnych, jak Koran. Stosowanie tortur potwierdził także raport FBI^[7]. Częste są wypadki samookaleczeń i próby samobójcze wśród więźniów – trzy z nich, w czerwcu 2006, były skuteczne.   https://pl.wikipedia.org/wiki/Wi%C4%99zienie_Guantanamo

Więzienie Phú Quốc

.Więzienie Phú Quốc (ang. Phu Quoc Prison, wiet. Nhà tù Phú Quốc) – amerykańskie więzienie wojskowe na wyspie Phú Quốc funkcjonujące w czasie wojny wietnamskiej, miejsce przetrzymywania jeńców i więźniów politycznych, spełniające definicję ------obozu koncentracyjnego.

Zbudowane przez amerykańską armię w 1967. Formalnie pod jurysdykcją rządu sajgońskiego. Przetrzymywano w nim od 32 000 do 40 000 więźniów politycznych oraz jeńców z Wietkongu.

Raporty Międzynarodowego Czerwonego Krzyża potwierdzają liczne przykłady torturowania więźniów^[1][2][3].

Obiekt zachowany jako pamiątka historyczna, udostępniony dla turystów. W 1995 uznany przez wietnamskie Ministerstwo Kultury i Informacji za zabytek narodowy^[4].

Masakra w Al-Hadisie

Masakra w Al-Hadisie – incydent z udziałem amerykańskich żołnierzy w mieście Al-Hadisa w Iraku, do którego doszło 19 listopada 2005 roku.

Amerykańscy żołnierze dopuścili się wtedy brutalnego mordu na 24 Irakijczykach. Wśród zamordowanych znalazły się kobiety i dzieci. Do masakry doszło, gdy wybuch przydrożnej bomby pułapki zabił żołnierza piechoty morskie   koledzy zabitego żołnierza zastrzelili wtedy kilku cywilów w taksówce i wtargnęli do domów w pobliżu miejsca eksplozji. Tam zastrzelili kolejnych kilkanaście bezbronnych osób, w tym kobiety i dzieci.Dyrektor Haditha General Hospital przekazał mediom, że w tragicznym dniu zginęły 24 osoby, w tym osiem kobiet i pięcioro dzieci. Walid Abdul-Khaleq al-Obeidi mówi, że ciała zamordowanych miały ślady po strzałach w głowę i zostały przewiezione do szpitala przez amerykańskich marines 14 godzin od ostatniego strzału, którzy słyszeli świadkowie.Jedno z ciał było spalone i był to najprawdopodobniej ojciec jednego ze świadków zdarzenia, który zginął od wybuchu granatu wrzuconego do jego pokoju.https://pl.wikipedia.org/wiki/Masakra_w_Al-Hadisie

Masakra w Mỹ Lai  zbrodnia wojenna dokonana 16 marca 1968 przez amerykańskie wojska lądowe, które zamordowały w wiosce Mỹ Lai w południowym Wietnamie kilkuset nieuzbrojonych cywilów.

 

. Do 1968 niemal wszystkie domy w prowincji zostały zniszczone lub uszkodzone. Dowództwo zachęcało żołnierzy do podwyższania strat ludzkich przeciwnika, aby stwarzać wrażenie sukcesu wojskowego. Stosowano sprzyjającą eskalacji konfliktu zasadę: „wszystko co nie jest martwe lub białe, jest Wietkongiem”.Kompania „C” 1. batalionu 20. Pułku Piechoty z 11. Brygady Piechoty (23 Dywizja Piechoty) przybyła na ten teren w grudniu 1967 roku. Straciwszy kilka dni wcześniej w pułapce lubianego w oddziale sierżanta, żołnierze byli nastawieni wrogo do Wietnamczyków – poinformowano ich także, jakoby w przysiółku Mỹ Lai, jednym z dziewięciu wokół wsi Sơn Mỹ, ukrywał się batalion Wietkongu^[

W wiosce nie znaleziono żadnych partyzantów, ale rankiem 16 marca 1968 żołnierze byli psychicznie nastawieni na zdecydowany atak. Pod rozkazami porucznika Williama Calleya żołnierze zabili kilkuset cywilów, głównie starszych ludzi i kobiety z dziećmi^[2]. Dokładna liczba zabitych różni się w zależności od źródła, ale najczęściej padają liczby 347 i 504. Żołnierze amerykańscy dopuszczali się w wiosce tortur i gwałtów^[1].

Masakrę przerwał 25-letni wówczas chorąży Hugh Thompson, który pilotował zwiadowczy śmigłowiec OH-23. Gdy zorientował się, że oddziały amerykańskie popełniają zbrodnię wojenną, strzelając do bezbronnych cywilów, postanowił interweniować wraz z pozostałymi dwoma członkami załogi (Lawrence Colburn i Glenn Andreotta) i wylądował w wiosce. Pod groźbą otwarcia ognia z karabinów maszynowych zażądał od amerykańskich oficerów dowodzących na miejscu, wyższych od niego stopniem, powstrzymania masakry            .https://pl.wikipedia.org/wiki/Masakra_w_M%E1%BB%B9_Lai

PODAJ DALEJ  WON Z POLSKI ...