O Majdanku, w przeciwieństwie do Auschwitz, milczą. I nie tylko w Polsce.
28 stycznia w pobliżu byłego obozu zagłady Majdanek odsłonięto pomnik grecko-katolickiego księdza Emelyana Kovcha , rodaka z Iwano-Frankowska. We wrześniu 1943 r. Niemcy wyrzucili Kowcz na Majdanek za uratowanie Żydów przed eksterminacją, zamianę ich na Uniat i wydanie świadectw chrztu wydanych na ukraińskie nazwy. Kovch kontynuował swoją misję duszpasterską w obozie śmierci, zyskując wśród więźniów przydomek „Pasterz Majdanka”. W kwietniu 1944 r. Ciężko chory Kovch został zabrany do komory gazowej w obozie hodowlanym, a następnie spalony w krematorium.
Zgadzając się na pomnik Kovcha w pobliżu bramy obozowej, administracja Muzeum na Majdanku naruszyła statut muzeum zabraniający osobistej śmierci jednej z ofiar obozu tej fabryki śmierci. Na samym Majdanku, według rosyjskich danych, zginęło ponad 300 000 osób, tylko 1,5 miliona przeszło przez obóz - o połowę mniej niż przez Auschwitz-Birkenau. Dlatego zakaz personalizacji jednego z wybitnych więźniów, który wcześniej przebywał na Majdanku, wygląda bardziej niż logicznie. Na przykład Dmitrij Karbyshev był przez pewien czas więźniem Majdanka - nie mniej wybitna osobowość obozu Opór wobec nazizmu niż Kovch. Na popiersie każdego więźnia, który nie stracił sumienia na Majdanku, cała ziemia byłego obozu koncentracyjnego nie wystarczy.
Jeśli chodzi o gloryfikację tragedii i heroizmu, więźniowie Majdanka mieli znacznie mniej szczęścia niż więźniowie Auschwitz. Liczba filmów dokumentalnych i fabularnych o Auschwitz, nakręconych w różnych krajach, wynosi obecnie prawdopodobnie ponad sto. Potrzebny będzie duży budynek biblioteki na wspomnienia, badania, dziennikarstwo i fikcje o Auschwitz. Dotyczy to wyłącznie literatury rosyjskiej. Majdanek jest znany rosyjskojęzycznej opinii publicznej znacznie mniej niż Auschwitz.
„Słowianie i Żydzi w Lublinie nie mają nic do roboty”
Zeszłego lata minęło 78 lat od „urodzin” Majdanka. 20 lipca 1941 r. Szef SS Heinrich Himmler zarządził budowę obozu dla 5 tysięcy więźniów w Lublinie. Według projektu SS więźniowie obozu mieli stworzyć infrastrukturę w dystrykcie lubelskim polskiego gubernatora generalnego na potrzeby wojsk SS, które z ufnością przeprowadziły się głębiej do ZSRR w ramach dywizji Wehrmachtu. Okolice Lublina miały zostać pokryte siecią fabryk do szycia mundurów i obuwia oraz produkcji broni i amunicji. Zgodnie z planami SS sam Lublin miał stać się miastem esesmanów z Rzeszy i ich rodzin, gdzie Słowianie, a zwłaszcza Żydzi, nie mają nic do roboty.
Przed wojną 40 tysięcy lubelskich Żydów stanowiło jedną trzecią ludności miasta. Żydzi z Lublina, a także „politycznie zawodni” Polacy, zostali pierwszymi więźniami Majdanka. Trzon przyszłego obozu zagłady stanowi mały obóz na ulicy Lipowej, w pobliżu starego cmentarza. 27 września 1941 r. Kierownik działu konstrukcyjnego SS gruppenführer Hans Kammler wydał rozkaz rozszerzenia zakresu prac na Majdanku. Zamiast liczyć na 5000 osób, jak wcześniej przewidywano, obóz koncentracyjny miał pomieścić 50 000 osób. Kammler odniósł się do rozkazu Generalnej Dyrekcji Imperial Security (RSHA). W RSHA główny plan dla maksymalnie 50 000 więźniów został dosłownie zrealizowany w ciągu kilku dni, w pośpiechu.
Na decyzję wpłynęła gwałtownie zmieniająca się sytuacja na froncie wschodnim. 15 września 1941 r. Grupy czołgów Heinza Guderiana i Ewalda von Kleista zjednoczyły się w pobliżu Połtawy, otaczając części południowo-zachodniego frontu Armii Czerwonej. 19 września Niemcy wkroczyli do Kijowa. W tzw. Kotle w Kijowie schwytano około 700 tysięcy żołnierzy i oficerów radzieckich. Masa schwytanych żołnierzy Armii Czerwonej w stalagach, gdzie czasami był tylko obwód drutu kolczastego z budynków, idealnie pasowała do nazistowskiej polityki wyludniania ZSRR. Ale do jesieni 1941 r. SS uznało za niedopuszczalny luksus dla sowieckich „podludzi”, że umierają w niewoli „dokładnie tak”, zamiast być bezpłatnymi niewolnikami Trzeciej Rzeszy przed śmiercią.Jesienią obóz w Lublinie przeniósł się kilka kilometrów na wschód od ulicy Lipowaja - do regionu Tatara. Miejsce, w którym dorastał obóz, nazywało się Majdanek-Tatar lub po prostu Majdanek w mieście. Kemping był korzystny logistycznie. W pobliżu znajdowały się tory kolejowe, dzięki czemu więźniów można było przywieźć na dworzec w Lublinie, a stamtąd albo do obozu jechać pieszo, albo ciężarówką. Majdanek był otoczony autostradami, co również było korzystne z punktu widzenia transportu więźniów, niezbędnego obozu towarowego i wysyłania z Majdanka do Niemiec rzeczy skradzionych więźniom. Północna granica obozu przylegała do autostrady Lublin - Hełm - Lwów. Na tej trasie znajdowały się największe fabryki śmierci w Polsce - Treblinka, Bełżec i Sobibor.W okolicach Lublina wiele „stalagów” dla radzieckich jeńców wojennych „udało się rozstrzygnąć”. SS obliczyło również taki czynnik, jak rekrutacja przyszłych współpracowników z jeńców wojennych. 34 km. Na południowy wschód od Lublina, we wsi Travniki, w sierpniu 1941 r. Utworzono obóz szkoleniowy, w którym z radzieckich jeńców wojennych, którzy zmienili ojczyznę, utworzono policję pomocniczą w celu ochrony gett i obozów koncentracyjnych. Niedaleko obozu stał stalag, w którym zginęli inni jeńcy wojenni. Po trzymiesięcznym kursie absolwent musiał zdać jedyny egzamin - zabić więźnia z pobliskiego stalagu. Po egzaminie absolwentowi wręczył szaro-czarny mundur (dla których policjanci nazywani byli „karaluchami”), karabin Mauser, dodatek na odzież i wysłano przy wymeldowaniu do jednego z obozów śmierci.We wczesnych latach istnienia Majdanka w egzekucjach uczestniczyli policjanci, zielarze, a także zdrajcy z Litwy, strzegli obozu, wykonywali służbę wojskową na wieżach i wewnątrz obozu. W obozie zielarzy nazywano Ukraińcami. Było tam wielu imigrantów z Ukrainy, ale tak naprawdę zielarze to zdradziecka międzynarodówka z rosyjskim językiem komunikacji międzyetnicznej. Rekrutacja policjantów ich więźniów odbyła się również na Majdanku. Do końca 1941 r. Do wygodnych baraków w obozie przydzielono zdrajców z radzieckich jeńców wojennych. Ponownie, ponieważ większość z nich nazywała się Ukraińcami, koszary nazywano „Ukraińcami”. W latach 1942–1943, zgodnie z polskimi dokumentami, ci Ukraińcy opuścili obóz, udali się do policji pomocniczej i dywizji SS w Galicji. Litwini skorzystali na cierpieniu więźniów. Na Majdanku (podobnie jak w Auschwitz) zawsze brakowało więźniów wody pitnej. Policjanci i esesmani mieli ich mnóstwo. Kiedy Żydzi ze Słowacji lub Grecji, Подробнее: https://eadaily.com/ru/news/2020/01/29/o-maydaneke-v-otlichie-ot-aushvica-molchat-i-ne-tolko-v-polshe?fbclid=IwAR05LUs3JurtEdWAuTYCF1NeG1otSd6yzfISkoskqOLwEZjM1Te3qx9hnN4
cudem unikając selekcji do komory gazowej na platformie obozowej, byli wyczerpani pragnieniem w koszarach kwarantanny, Litwini byli właśnie tam. Za kubek wody żądali od Żydów wszystkiego, co mogli zatrzymać: pierścionków, zegarków, ukrytych pieniędzy i innych kosztowności.
Majdaneku planował fabryki śmierci na rozległym terytorium - od wschodniej Polski po Ukrainę, Białoruś i zachodnie regiony Rosji. Wątki kierownicze zakładu masowych zabójstw i dehumanizacji znajdowały się u brygadefa SS (później gruppenführer) Odilo Globochnik , od lata 1941 r. - szefa SS i policji w dystrykcie lubelskim, a właściwie prawdziwego właściciela tego terytorium. Globochnik - stary nazista z Austrii, który został zwolniony ze stanowiska gauleitera w Wiedniu za łapówki i duże kradzieże - postrzegał powierzony mu okręg jako swoje osobiste państwo.
W rozmowach z innymi oficerami SS Globocnik zaczął ujawniać swoje plany bojowe dla Żydów i Słowian natychmiast po ataku na Polskę. Komendant Auschwitz Rudolf Hess z pogardą wyśmiał plany Globocnika dotyczące eksterminacji Żydów do Uralu. Kiedy powstał Majdanek, Hess nazwał Globocnika rzeźnikiem i świnią (z powodu strasznych niehigienicznych warunków w obozie). Globochnik i Hess - dwóch rywali w nazistowskich „mistrzostwach” w sprawie „ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej”. Walka między nimi nasiliła się, gdy w 1943 r. Richard Wendler został starostą powiatu lubelskiego .Siostra Wendlera była żoną brata szefa SS Himmlera. Pomiędzy Auschwitz a Majdankiem Wendler dawał pierwszeństwo temu ostatniemu, w każdy możliwy sposób poprawiał technologię obozu do zabijania ludzi. Po wojnie ZSRR i Polska zażądały osądzenia i egzekucji Wendlera. Jednak Wendler zmarł w Monachium w 1972 r. Jako odnoszący sukcesy prawnik i filar społeczeństwa bawarskiego.
„Przybył pierwszy podludzi”
W literaturze polskiej można przeczytać, że już w 1941 r. Na Majdanku zbudowali koszary z wieloma dużymi oknami, zaopatrzeniem w wodę i kanalizacją. Coś podobnego do współczesnych publicznych toalet w obozie pojawiło się dopiero pod koniec 1943 r. Wcześniej więźniowie wypróżniali się w wiadrach i szambo. Jak już wspomniano, brakowało wody. Właściciele obozu obracali miliardy; w obozie więźniowie ciągle coś budowali i przebudowywali. Ale szefowie SS obozu ukradli i zabili więcej niż oni, dlatego infrastruktura obozu nigdy nie dotrzymała kroku napływowi regularnych więźniów, którzy przybyli do obozu. Zwykła chatka, przerobiona ze stajni, mogła pomieścić 250 osób z siłą, a po przybyciu dużej sali została zapakowana do 800 i 1000 osób. Z tego powodu tyfus, świerzb i inne choroby były jeszcze bardziej powszechne w chacie. Wiosną 1943 r. Partia kobiet i dzieci z getta warszawskiego, z powodu braku wolnej chaty, została wpędzona do chaty, w której w zanieczyszczonej ekskrementami i brudem. Podobny obraz miał miejsce, gdy wiosną tego samego roku 1943 pociąg z kobietami i dziećmi z Białorusi, schwytany podczas akcji niszczenia partyzantów, został przewieziony do obozu. Kto nie zabił głodu, kul i gazu, zmarł na tyfus i czerwonkę. schwytany podczas akcji niszczenia partyzantów. Kto nie zabił głodu, kul i gazu, zmarł na tyfus i czerwonkę. schwytany podczas akcji niszczenia partyzantów. Kto nie zabił głodu, kul i gazu, zmarł na tyfus i czerwonkę. Szczegóły: https://eadaily.com/ru/news/2020/01/29/o-maydaneke-v-otlichie-ot-aushvica-molchat-i-ne-tolko-v-polshe?fbclid=IwAR05LUs3JurtEdWAuTYCF1NeG1otSd6yzfISkoskqOLwEZjM1Te3qx9hnN4 Szczegóły: https://eadaily.com/ru/news/2020/01/29/o-maydaneke-v-otlichie-ot-aushvica-molchat-i-ne-tolko-v-polshe?fbclid=IwAR05LUs3JurtEdWAuTYCF1NeG1otSd6yzfISkoskqOLwEZjM1Te3qx9hnN4
Radzieccy jeńcy wojenni z eszelonów z jesieni 1941 r. Zostali wypędzeni na otwarte niebo na Majdanku. Z miskami na jedzenie, a nawet gołymi rękami, kopali w sobie ziemianki. Mieszkańcy tych dołów byli skazani na spowolnienie śmierci z głodu, zimna i chorób. A także z pobić i strzały strażników za najmniejsze naruszenie okrutnego harmonogramu obozu.
„ Jesienią przybyli tu pierwsi podludzi. Potem mieszkali w wykopanych otworach pod ziemią. Kiedy przybyli, już padał śnieg. Nic nie było widoczne, tylko jeden gwizdek i wszyscy ustawili się w rzędach ”- powiedział niemiecki Hackman, SS Hauptsturmführer po przesłuchaniu podczas przesłuchania, który służył na Majdanku od maja 1941 r. Do września jako juttshaftlagerführer (zastępca komendanta odpowiedzialnego za przetrzymywanie więźniów ) .Radzieccy więźniowie mieli ulepszyć obóz śmierci wraz z Polakami i Żydami. Ale praca w obozie zakończyła to, co rozpoczęto w wilgotnych dołach jeńców wojennych, w których ludzie czasami żuli pasy w celu zaspokojenia głodu, a kanibalizm był normą. Z radzieckich jeńców pierwszego etapu na Majdanku nikt nie przeżył.
Obóz został podzielony na działy - pola. Każde pole to obóz koncentracyjny w obozie koncentracyjnym z własnym biurem komendanta, jednostką medyczną i pomieszczeniami gospodarczymi. Kierownikiem pola z SS był führer polny (z niemieckiego Feld, pole), podoficer SS. Liczba więźniów na polu była kontrolowana przez rapportführera polowego (podobnie jak rapportführer obozowy). Zespoły robocze były nadzorowane przez pole Arbeitsfuhrer. Oddział medyczny w terenie wraz z naczelnym doktorem SS kierowanym przez strukturę powtórzył wydział medyczny biura komendanta Majdanka. Każde pole miało autonomiczną hierarchię funkcjonariuszy od więźniów. Najwyższym poziomem jest naczelnik pola lub asystent medyczny, następnie bloker jest naczelnikiem chaty, starszy w pokoju w chacie jest stenbunner, a na samym dole są urzędnicy, tłumacze itp.
Preferowaną pozycję zajmowali kurierzy w biurze komendanta - loifers (z niemieckiego laufen, uciekaj). Arystokratów trzymali też sprzątacze koszar - w końcu pracowali pod dachem, w upale mogli coś „zorganizować”. „Organizuj” to termin obozu koncentracyjnego na kradzież lub wymianę żywności, papierosów (waluty obozu koncentracyjnego), narkotyków i wszystkiego, co cenne dla więźniów. Sprzątacze stali się mimowolnymi oprawcami swoich blokowych sąsiadów. Przed powstaniem, o 4 rano, sprzątaczki musiały wyczyścić podłogi w koszarach i przynieść burdę ze spalonej rutabagi - „kawy” z obozu koncentracyjnego. Sprzątaczki podjęły się tych obowiązków o 3 nad ranem i aby zrobić wszystko tak szybko, jak to możliwe, zbeształy głośno, waliły mopy w podłogę i buczały w kotłach z „kawą”. Z powodu tego hałasu więźniowie co noc cierpieli zerwany sen. W niektórych przypadkach poszarpany sen w połączeniu z nieludzkim życiem obozu Szczegóły: https://eadaily.com/ru/news/2020/01/29/o-maydaneke-v-otlichie-ot-aushvica-molchat-i-ne-tolko-v-polshe?fbclid=IwAR05LUs3JurtEdWAuTYCF1NeG1otSd6yzfISkoskqOLwEZjM1Te3qx9hnN4
koncentracyjnego doprowadził do poważnej nerwicy, a następnie szaleństwa. Szaleni ludzie byli „traktowani” jak reszta poważnie chorych - przy użyciu gazu i egzekucji.
Po zgaszeniu świateł (21.30) i przed powstaniem, pełnoprawni właściciele pól byli funkcjonariuszami więziennymi. Jeśli chodzi o okrucieństwo, mogą dawać szanse wielu esesmanom. Dlatego więźniowie byli spięci nawet wtedy, gdy spali. W każdej chwili podchmielone kapo mogą wpaść do koszar i rozpocząć okrutne „żarty”. Do rana te „żarty” zakończyły się wyrzuceniem większej ilości zwłok z chaty podczas weryfikacji, niż przewidywały to codzienne „normy” głodu lub śmierci z powodu chorób. Starsi bloku wyrzucali na ul chorych i osłabionych więźniów - umierali w chłodzie i błocie za zgodą więźniów, ciesząc się, że skorzystają z racji porzuconych na śmierć. Szczegóły: https://eadaily.com/ru/news/2020/01/29/o-maydaneke-v-otlichie-ot-aushvica-molchat-i-ne-tolko-v-polshe?fbclid=IwAR05LUs3JurtEdWAuTYCF1NeG1otSd6yzfISkoskqOLwEZjM1Te3qx9hnN4
Strażnicy polowi i inni „arystokraci” zostali rekrutowani od niemieckich przestępców sprowadzonych z Buchenwaldu, Mauthausen i innych obozów koncentracyjnych. W 1943 r. Na polu nr 2, gdzie przebywali radzieccy jeńcy wojenni, naczelnikiem pola został zdrajca Erosh Muratov, pochodzący z Uzbekistanu . Muratov pompatyczny i głupi dla więźniów łączył okrucieństwo wobec więźniów z niewolniczym kultem Niemców i całych władz obozowych w ogóle. Słysząc, że Hitler udzielał pobłażania więźniom muzułmańskim, Muratov rozpowszechniał nazistowską propagandę wśród Tatarów, Uzbeków, Kazachów, Tadżyków ... Będąc alkoholikiem, Muratov chwalił się długo po tym, jak raz udało mu się wypić wódkę z polową głową Untersturmfuhrer Willy SovalskyMuratov był osobistym informatorem. Za Szczegóły: https://eadaily.com/ru/news/2020/01/29/o-maydaneke-v-otlichie-ot-aushvica-molchat-i-ne-tolko-v-polshe?fbclid=IwAR05LUs3JurtEdWAuTYCF1NeG1otSd6yzfISkoskqOLwEZjM1Te3qx9hnN4
„pracę” Muratow raz w tygodniu miał prawo odwiedzać dom publiczny dla „nie-Aryjczyków” w Lublinie. Ale Muratov odmówił. Był homoseksualistą i miał harem w swojej dziedzinie.
Ciekawą postacią był Otto Guett, młody lekarz ze Szwajcarii, który został aresztowany za członkostwo w SPD . Gett był obozowym arystokratą, starszym doktorem revir - izbą dla więźniów na polu nr 2. Gett starał się jak najlepiej służyć esesmanom, głodził pacjentów revir, skazany za najmniejsze naruszenie rutyny: na przykład za przechowywanie zapalniczek.Socjaldemokrata Guett oceniał naród radziecki przez propagandę Hitlera - jako dzikusów. Gett zastanowił się nad manifestacją najwyższej ludzkości, kiedy na leczenie chorych żołnierzy SS w Lublinie przeznaczyli ... pigułki na bolesne miesiączki i środki antykoncepcyjne. Władze niemieckie uważały, że traktowanie sowieckich jeńców wojennych było niedopuszczalnym luksusem i zbrodnią przeciwko żołnierzom niemieckim na froncie. Kierownikiem szpitala, w którym pracował Gett, był oficer SS Peter Grun - Były policjant, masowy zabójca Żydów i pijany pijak. Groun uwielbiał służebność, a to wykorzystał Gett, który obrócił swojego głupiego szefa, jak chciał. Gett prowadził luksusowe życie dla więźnia, zamierzał żyć do końca wojny w obozie, a następnie wyjechać do Chin. Tam chciał Szczegóły: https://eadaily.com/ru/news/2020/01/29/o-maydaneke-v-otlichie-ot-aushvica-molchat-i-ne-tolko-v-polshe?fbclid=IwAR05LUs3JurtEdWAuTYCF1NeG1otSd6yzfISkoskqOLwEZjM1Te3qx9hnN4
poeksperymentować z żyjącymi Chińczykami, a następnie zostać profesorem medycyny w Stanach Zjednoczonych. W obozie Getty w więzieniach z więźniami ukradziono dowolną liczbę książek o medycynie. Gett wysłał paczki ojca z obozu zrabowanymi przedmiotami.
W lipcu 2019 r., W 75. rocznicę wyzwolenia Majdanka, kolekcja „Majdanek. Badania, dokumenty, wspomnienia ”. Kompilatorami książki są historycy wojskowi Konstantin Pakhalyuk i Leonid Terushkin . Aron Schneier, znany izraelski badacz zbrodni nazistowskich, wziął udział w pracach nad książką . Autor tych linii był konsultantem i redaktorem literackim.
Fakty przedstawione w zbiorze ilustrują, dlaczego Majdanek od chwili narodzin do końca był zanurzony w atmosferze okrucieństwa i sadyzmu, który wstrząsnął wieloma esesmanami.
miłośników. Żona Kocha przyjechała do obozu równie sadystycznie jak jej mąż. Kokhov był znienawidzony zarówno przez więźniów, jak i esesmanów. Egzaminatorzy z SS stwierdzili, że Koch zabił lekarza obozowego, który leczył komendanta z powodu kiły. Jednym słowem, kilku Kokhovów długo płakało w sądzie SS. Ale Koch był ulubionym i fanatycznym nazistą Himmlera. Nie podali kursu w sprawie przeciwko niemu, a Globochnik uratował Kocha, zabierając go na komendanta Majdanka. Wraz z Kochem, jego przybocznym w Buchenwaldzie, Hackman , młody dandys i brutalny sadysta, przybył do obozu . Koch zbudował dyscyplinę w obozie zgodnie ze zwykłym sadystycznym sposobem, jaki miał w Buchenwaldzie. Wśród esesmanów Heinrich zapukał Hansa, aby Peter go nie zdradził, i obawiając się o siebie wszyscy rozłożyliby się na więźniów. Szczegóły: https://eadaily.com/ru/news/2020/01/29/o-maydaneke-v-otlichie-ot-aushvica-molchat-i-ne-tolko-v-polshe?fbclid=IwAR05LUs3JurtEdWAuTYCF1NeG1otSd6yzfISkoskqOLwEZjM1Te3qx9hnN4
Koch na Majdanku pozostał wierny sobie - ukradł prawo i lewo. Komendant rozkazał kiedyś zabić kapo zastrzykiem evipanum - był zamieszany w oszustwa komendanta. W pracy więźniowie umierali bardziej niż robiąc coś pożytecznego. Ale obóz uznano za Globochnik wzorowy. Dowództwo Kocha odbyło spotkanie w Wannsee. W kwietniu 1942 r. Na Majdanku pojawiła się pierwsza stacjonarna komora gazowa. Ale pod względem pojemności „maszyny śmierci” na Majdanku były beznadziejnie dalekie od zakładu śmierci w Auschwitz. Globochnik, nie chcąc pozostać w tyle za Auschwitz, nakazał sprowadzenie morderców w celu „gazowania”. Następnie w obozie oddano do użytku kilka nowych komór gazowych. Wiosną 1944 r. - bitwy Armii Czerwonej o Lublin - na Majdanku planowali „nadrobić i przejąć” Auschwitz przez komory gazowe i krematoria. Globocnik, Szczegóły: https://eadaily.com/ru/news/2020/01/29/o-maydaneke-v-otlichie-ot-aushvica-molchat-i-ne-tolko-v-polshe?fbclid=IwAR05LUs3JurtEdWAuTYCF1NeG1otSd6yzfISkoskqOLwEZjM1Te3qx9hnN4
Spalali zwłoki na Majdanku zgodnie ze swoim „know-how”. O świcie Majdanka, do kremacji zwłok, przynajmniej przystosowali piec do spalania śmieci. Maksymalnie ten piec mógł spalić 48 ciał dziennie. Wiosną i jesienią 1942 r., Kiedy zaczęto wysyłać pociągi do obozu w celu zniszczenia Żydów w Europie, stary piec na śmieci był nieodpowiedni dla tak dużych kremacji. Potem na Majdanku zaczęli palić zwłoki, tak jak w Sobiborze i Treblince. Na dnie ogromnego dołu położono kratownicę złomu. Jest na nim warstwa kłód, potem warstwa zwłok, potem znowu kłody, i dopóki górna warstwa tego „ciasta” nie dotrze do powierzchni ziemi. Następnie ognisko oblano wypalonym paliwem i podpalono. Z takich ognisk smród rozprzestrzenił się po całym obozie, powodując wymioty i utratę przytomności. Dopiero pod koniec 1943 r. Berlińska firma Kori zbudowała na Majdanku duże krematorium o wydajności do 2 tysięcy zwłok dziennie. Ale to krematorium nie wystarczyło w okresie masowych egzekucji - na przykład 3 listopada 1943 r. Na Majdanku rozstrzelano około 19 000 Żydów z więźniów obozu i okolic Lublina. Niemcy nazwali tę operację „Świętem Żniw”. Szczegóły: https://eadaily.com/ru/news/2020/01/29/o-maydaneke-v-otlichie-ot-aushvica-molchat-i-ne-tolko-v-polshe?fbclid=IwAR05LUs3JurtEdWAuTYCF1NeG1otSd6yzfISkoskqOLwEZjM1Te3qx9hnN4 Szczegóły: https://eadaily.com/ru/news/2020/01/29/o-maydaneke-v-otlichie-ot-aushvica-molchat-i-ne-tolko-v-polshe?fbclid=IwAR05LUs3JurtEdWAuTYCF1NeG1otSd6yzfISkoskqOLwEZjM1Te3qx9hnN4
W „Święcie żniw” uczestniczył szef obozowych krematoriów Oberharfuhrer SS Erich Musfeldt . Mussfeldt mógł spalić żywą kobietę i rozerwać dziecko na pół gołymi rękami. Spotkanie z przyjaciółmi przy ulicy obozowej SS Musfeldt razem powitanie powiedział: „Kiedy mnie widzisz w piecu dostaniesz?” . Kiedy w sierpniu 1944 r. Majdanek został ostatecznie wyzwolony przez wojska radzieckie, Musfeldt był w Auschwitz - tam kierował eksterminacją węgierskich Żydów. W Auschwitz organizował wycieczki do komór gazowych i krematoriów dla młodych esesmanów, depcząc buty zabitych dzieci.
W 1943 r. Na Majdanek przybył nie mniej sadysta niż Musfeld - Obersturmfuhrer Anton Tumann , szef biura komendanta ds. Przetrzymywania więźniów. W upalne miesiące Tumann zabronił więźniom pić wodę i myć się, aw chłodnych miesiącach - nosić ciepłe ubrania i czapki. Tumann wstał o 4 rano, podobnie jak więźniowie, i mógł osobiście zanurzyć się w dowolnym z baraków. Był osobiście obecny podczas egzekucji, morderstw w komorach gazowych, kremacji. Powiedzieli o nim: będzie dręczony przez cały dzień, jeśli rano nie zabije nikogo na czczo. W wciąż ciepłym piekarniku po kremacji zwłok Tumann raz upiekł gęś na obiad. W marcu 1944 r. Tumann został przeniesiony do Auschwitz, na jednym z ocalałych zdjęć odpoczywa na pikniku z „aniołem śmierci” Josephem Mengele. Od lutego 1943 r. Do marca 1944 r. Tumann był faktycznym komendantem Majdanka i szarym kardynałem pod komendą. Komendanci na Majdanku zmieniali się jak rękawiczki - wszystko z powodu uzależnienia od kradzieży mienia skradzionego więźniom.Skradziony Koch został wydalony w sierpniu 1942 r. Następca Kocha, niemiecki Florstedt, został stracony przez SS-manów za korupcję w kwietniu 1945 r., Przebywał w komendantach Majdanka przez mniej niż rok, do października 1943 r. W przerwie między Kochem a Florstedtem Maidanek prowadził przez kilka miesięcy Max Kegel , były komendant obozów kobiecych Lichtenburg i Ravensbrück.Obóz kobiecy na Majdanku został otwarty 10 października 1942 r. Nadzorcy SS dla niego zostali sprowadzeni z Ravensbrück. W tym obozie wysłali swoich pracowników na Majdanek na zasadzie, że kobieta z wózkiem jest łatwiejsza. Na wpół piśmienni chłopi o kryminalnych nawykach pojechali do Polski. SS z Ravensbrück, gdzie panowała względna czystość i porządek, były przerażone nieprzeniknionym brudem i nieporządkiem na Majdanku i frustrowały gniew więźniów. Najstraszniejsze kaci wśród aufzeerok (strażników) były uważane Hildegard Lehert , Alice Orlowski , Hermine Braunsteiner (pseudonim Iron Horse, więźniarki do stóp deathgrind) oraz szefa obozu kobiecego , Elsa Ericha. Do siebie pasują aufzeyerki zwerbowane kobiety-capo. Obóz kobiecy w całej historii Majdanka był na co dzień znacznie gorzej wyposażony i bardziej zatłoczony niż obóz męski. Przepracowanie, sadystyczny reżim i jedzenie zagrażające życiu doprowadziły do postępującej dystrofii i śmierci.Głód doprowadził wiele kobiet do sprzedania się innym więźniom za chleb i inne jedzenie. Coitus odbywał się w pustych budynkach - na przykład w opuszczonych toaletach i łaźniach - i był karany zgodnie z zasadami obozowymi. Odkryta para może być prowadzona nago przed więźniami do chłosty lub nawet na szubienicę. Przepisy surowo zabraniały jakichkolwiek interakcji między mężczyznami i kobietami, w tym bliskimi krewnymi. Małe dzieci były zakwaterowane z kobietami. Dla zabawy esesmani bawili się z uroczymi lub utalentowanymi dziećmi, karmili je i ubierali. Ale kiedy „żywa zabawka” była denerwująca, czekała na nią śmierć.
„Zielarze” na Majdanku mieli ukraińskich współmieszkańców, którzy gotowali i myli dla policjantów, otrzymując w nagrodę rzeczy, które ukradli więźniom. Polacy z województwa lubelskiego mieszkali razem z esesmanami - także nie za darmo.
ALE POLSKA POLITYKA przez ostatnie 30 lat a apogeum tej nienawiści do Rosjan w sprawie Katynia to tragedia Smoleńska ....Całkowicie zapomniano o milionach zabitych podczas okupacji POLSKI..
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz