Od sanacji przez PRL do III RP: Warszawo czy go pamiętasz -był Rosyjskim gen.Sokrat Iwanowicz Starynkiewicz

Prezydent Warszawy[edytuj | edytuj kod]

16 października 1875 na wniosek swego dawnego zwierzchnika generała-gubernatora warszawskiego Pawła Kotzebue został powołany na stanowisko prezydenta Warszawy (właśc. na stanowisko „pełniącego obowiązki prezydenta”, ten tytuł nie został zmieniony do końca jego urzędowania w 1892) Przyjechał do Warszawy i rozpoczął urzędowanie 1 grudnia 1875.

Największą zasługą Starynkiewicza stało się zbudowanie miejskiego systemu wodno-kanalizacyjnego ze Stacją Filtrów na Koszykach, dokąd doprowadzono ze Stacji Pomp Rzecznych na Czerniakowie wodę czerpaną z Wisły.

Budowę rozpoczęto w 1883 W Warszawie powstał jeden z najnowocześniejszych w Europie systemów dostarczania wody pitnej i odprowadzania ścieków,

W 1881, po zaakceptowaniu projektu przez cara Aleksandra III, Starynkiewicz powołał Komitet Budowy Kanalizacji i Wodociągów m. Warszawy (nazywany zwyczajowo Komitetem Kanalizacyjnym) i sam stanął na jego czele. Na jednym z posiedzeń Komitetu podjęto decyzję, że przy pracach wodociągowych i kanalizacyjnych będą zatrudniani inżynierowie i robotnicy polscy oraz że materiały budowalne i półfrabrykaty będą kupowane w kraj.

Budowę rozpoczęto w 1883^[. W Warszawie powstał jeden z najnowocześniejszych w Europie systemów dostarczania wody pitnej i odprowadzania ścieków, co znacząco poprawiło sytuację sanitarną miasta^[13]. Usunięcie rynsztoków i kanałów umożliwiło także podniesienie estetyki przestrzeni publicznej, urządzenie nowych terenów zielonych i nasadzenia drzew

Inne ważne dokonania Starynkiewicza na stanowisku prezydenta to m.in.:

wzrost dochodów miasta (bez zwiększania obciążeń podatkowych mieszkańców) z 1,5 mln rubli w 1875 do 3,3 mln rubli w 1892
uruchomienie pierwszej publicznej linii tramwaju konnego (1881)^[ w 1889 linii było
poszerzenie i wybrukowanie wielu ulic, tzw. kocie łby zastępowano granitową kostką, pod koniec jego prezydentury zastosowano także pierwsze nawierzchnie betonowe
powołanie Towarzystwa Asenizacyjnego, zajmującego się wywozem z miasta nieczystości, a z brukowanych ulic także błota i śniegu (1883)
powołanie Komitetu Plantacyjnego (1889), odpowiedzialnego za tworzenie nowych parków, skwerów i pasów zieleni, inicjatora utworzenia m.in. parku Ujazdowskiego (1893);
była to druga (obok Komitetu Kanalizacyjnego) stała organizacja obywatelska działająca przy magistracie^[17]
zainstalowanie przez amerykańskie towarzystwo International Bell Telephone pierwszej centrali i uruchomienie sieci telefonicznej
otwarcie cmentarza Bródnowskiego na terenach wykupionych w tym celu przez miasto^[1]^[18]
renowacja kolumny Zygmunta^[1]
wystąpienie z inicjatywą budowy na cmentarzu Bródnowskim kaplicy rzymskokatolickiej (obecny kościół

św. Wincentego à Paulo) i przekazanie na ten cel drewna użytego do renowacji kolumny Zygmunta^[19]
modernizacja oświetlenia ulicznego (wprowadzenie na polecenie Starynkiewicza gazowych latarni dwupalnikowych zamiast jednopalnikowych)
budowa nowej gazowni na Woli
rozpoczęcie w 1885 projektu regulacji 11,7 km lewego brzegu Wisły od mostu Kierbedzia w górę rzeki^[21]
poszerzenie niektórych ulic i wytyczenie nowych.
usprawnienie ruchu kołowego m.in. poprzez przebicie ul. Próżnej do placu Grzybowskiego (1880)^[ i ulicy Miodowej do Krakowskiego Przedmieścia (1888)
pozyskanie środków finansowych na wyposażenie kościoła Wszystkich Świętych (z racji pełnionego urzędu był członkiem komitetu budowy tej świątyni) ; budowę tego kościoła, sam będąc głęboko wierzącym prawosławnym, wspierał także ze środków prywatnych
wsparcie finansowe przez miasto restauracji katedry św. Jana i kościoła św. Anny^[
zbudowanie sieci skanalizowanych, ogólnodostępnych szaletów miejskich^[1]

wyodrębnienie w Wydziale Administracyjnym magistratu Sekcji Statystycznej i powołanie na stanowisko jej kierownika Witolda Załęskiego z którego inicjatywy 9 lutego 1882 przeprowadzono na koszt miasta nowoczesny jednodniowy spis ludności Warszawy ; drugi taki spis przeprowadzono 1 stycznia 1882 Starynkiewicz uważał, że statystyka jest niezbędna do kierowania gospodarką miejską^[ (pełnił także funkcję wiceprzewodniczącego Warszawskiego Komitetu Statystycznego) .

Cechował go proobywatelski styl sprawowania urzędu, m.in. z jego inicjatywy magistrat zapraszał przedstawicieli mieszkańców do uczestnictwa z głosem doradczym w posiedzeniach komisji planistycznych